19e Fryske Tour 2008, Kroatië (juni 2008)
Naam van deze tour: “Prima-tour”.
Zeilgebied: Zuid Kroatië, van Dubrovnik naar Hvar, en terug.
Reisverslag
Zaterdag 07-06, Amsterdam, via Zagreb naar Dubrovnik, 850nM.
Op 7 juni verzamelde de frysketourcrew zich op Schiphol, iedereen was op tijd present, dus we konden meteen inchecken. Het was weer een paar jaar geleden, dus we waren er weer aan toe: een vlucht mét tussenlanding, omdat we allemaal zo dol zijn op het opstijgen en landen….. De tussenstop was in Zagreb, alwaar de regen met bakken uit de hemel kwam. “Dat belooft wat voor de komende week”, dachten we. Vanuit Zagreb was het nog maar een klein uurtje vliegen naar Dubrovnik, waar het weer al direct een heel stuk beter was, zonnetje en 28 graden. Grappig detail: we zaten na het overstappen in hetzelfde toestel als daarvoor. De taxirit met 2 busjes naar de jachthaven duurde een half uurtje, het uitzicht onderweg op de Adriatische zee was erg mooi.
De schipper en een lid van de organisatie gingen ons schip, de “Led Zeppelin”, inchecken, de rest van de crew ging de boodschappen doen en de lokale pils testen. We beloven (zoals altijd) de verhuurder trouw regelmatig het oliepeil te controleren. Eén keer per week is natuurlijk ook regelmatig. Na het inchecken gingen we wat inborrelen, waarbij het item van deze tour aan de bemanning onthuld en overgedragen werd. Een bijzonder fraai poloshirt, met achterop de hele geschiedenis van de Frysketour van de afgelopen 19 jaren. Zeer toepasselijk in het oranje, dat zou de komende week met 2 wedstrijden van het Nederlands elftal goed van pas komen. Kortom, een zeer nostalgisch, uniek en toepasselijk item, hulde voor de itemcommissie! Het was ondertussen al 18:00, dus tijd om Dubrovnik te verkennen, en dan vooral Dubrovnik-oude-stad, daar is het te doen. De lijnbus stopt iedere 10 minuten voor de ingang van de jachthaven, dus we waren vrij snel in Dubrovnik.
Wat hadden al gelezen hoe mooi de oude stad zou zijn, en inderdaad, een heel leuk en mooi historisch stadje. We gingen lekker uit eten, met een lekkere koude pils er bij, heerlijk in deze hitte. Dat valt ff tegen, de pils is lauw. Dus snel 2 flessen wijn besteld in wijnkoelers met ijsblokjes. Wijn er uit, en de glazen bier er in. Dorst maakt creatief. Sommige matrozen moesten, na een jaar van geheelonthouding, even wennen aan het Frysketour-drinktempo, maar ze streden dapper door. Hulde. We belandden na het eten op een terrasje, met live muziek van een piano en een gitaar, de “Trubadur Hard Jazz Café”. In navolging van het fenomeen “luchtgitaar spelen”, introduceerde de Frysketour vanavond een nieuwe sport: “luchtpiano”.
Hierna gingen we nog enkele kleine barretje in de smalle straatjes van de oude stad bezoeken, en sloten de avond in stijl af met een megagrote hamburger, of twee.
De groep was door gebrekkige communicatie in meerdere groepen gevallen, en we gingen dus in meerdere etappe´s met taxi´s terug naar de jachthaven. Eén taxi moest onderweg nog even stoppen om een ruzie met een andere chauffeur “af te werken”. Na deze 5 minuten vertraging kon de rit voort worden gezet.
Zondag 08-06, van Dubrovnik naar Okuklje (Eiland Mljet), 23nM.
`s Avonds een vent, ‘s morgens lekker slapen. Na een trage start vertrokken we om 12:00 uit de jachthaven. We moesten eerst 2 nM op de motor tegen de wind in, op de rivier “Rijeka Dubrovacka”. Daar waar de rivier uitmondt in de Adriatische zee, gingen we onder de Fr. Tudjman Bridge door. Vanaf hier konden we net, zo scherp mogelijk aan de wind, door het Kolocepski kanaal zeilen.
We gingen tussen het vasteland en de eilanden Kolocep, Lopud, en Sipan door. Harald stuurde ook een stukje zo scherp mogelijk, hetgeen voor de rest van de bemanning een aantal plotselinge oefeningen in het overstag-gaan opleverde. Goed zo, Gharrie, dat houdt ons scherp en actief! Op het einde van het Kolocepski kanaal gingen we tussen de eilanden door het Mljet Canal op.
Dit kanaal is 5 nM breed, en om 17:00 komen we aan in het baaitje van Okuklje . Deze baai heeft geen jachthaven of steigers, er liggen alleen mooring-lijnen van restauranteigenaars, die je proberen te lokken als je aan komt varen. Daar waar je een mooringlijn aanneemt van iemand op de kant, daar ga je die avond dus ook eten.
Om 18:00 begon de wedstrijd Kroatië-Oostenrijk, die bekeken we samen met een paar Kroaten in een soort barretje dat bij een restaurant hoort. Of was het de keuken?
Kroatië won met moeite, met 1-0. Er volgde geen groot feest, in Okuklje wonen immers maar een paar inwoners. Na de wedstrijd liepen we naar het restaurant om te gaan eten, geen menukaart, maar gewoon verschillende gerechten met vlees en vis voor iedereen. Het eten was prima, maar de wijn rook hetzelfde als het toilet aan boord op het einde van de week. Alleen Juul liet zich niet kennen, en dronk de wijn beleefd op. De rest van de crew gunde de planten het glaasje wijn, en bestelde daarna een pilsje. Okuklje is bepaald geen Tormelinos van Kroatië, dus geen zware stapavond vanavond, maar gewoon lekker geborreld.
Maandag 09-06, van Okuklje naar Korcula-stad (Eiland Korcula), 30nM.
We stonden enigszins op tijd, zodat we om 10:00 al de baai van Okuklje verlieten. De wind is vrijwel tegen, dus we kruisten met lange slagen op het Mljet Canal. Na een paar uur was het tijd voor een tussenstop in de baai bij Polace. We ankerden in de baai in een stuk van 5 meter diep, en gingen zwemmen, snorkelen, en natuurlijk: bommetje! Zeg maar gerust: BOM.
Na een uurtje was het tijd om verder te zeilen, we moesten immers op tijd in Korcula zijn om de wedstrijd Nederland-Italië te zien, en ons daar ook (fysiek en psychisch) op voor te bereiden. Er stond niet veel wind, dus een gedeelte van deze trip hebben we moeten motoren, waarna we om 18:00 in Korcula aankwamen. Onderweg hebben we de boot alvast versierd met oranje vlaggetjes en ballonnen, en werden de oranje frysketour-shirts aangetrokken.
Voor de haven van Korcula-stad werd de boot gemakshalve op zee alvast gedraaid, zodat we achteruit de haven in voeren, en we niet onverwachts in een smalle haven zouden moeten draaien. Deze manoeuvre bleek erg handig, en gingen we vaker deze week gebruiken. De haven is keurig, met stroom en water, en prima douches en toiletten, dat maken we ook wel eens anders mee. Op de avond van de wedstrijd Nederland-Italië heb je natuurlijk (tijdelijk) een hekel aan alles wat Italiaans is en met Italië te maken heeft, dus wat gingen we eten: pizza’s bij de plaatselijke Italiaan. 3 matrozen gingen na de pizza op verkenning in het stadje, op zoek naar een goede stek om de wedstrijd te kijken. Er werd een leuk café met terras, een groot scherm en leuke bediening gevonden.
De wedstrijd werd grandioos met 3-0 gewonnen, de sfeer zat er ook bij ons goed in. We kletsten en dronken wat met andere voetbalfans, en ontmoetten nog een oude bekende: Tristan van de wereldwijde jachtverhuurder Sunsail . Bij hem hebben sommigen van ons al eens een jacht gehuurd in de Caribean, onder andere voor de Heineken-regatta. Alsof we tegen 01:00 nog niet genoeg hadden gehad, gingen we nog even naar de plaatselijke, vrijwel uitgestorven, discotheek. De komst van de Frysketour-crew verdubbelde het aantal aanwezigen. De Frysketour-crew had de hele dansvloer voor zichzelf, en dat was eigenlijk maar goed ook. Pas toen het alweer licht werd, was het echt tijd om naar de boot te gaan om te gaan slapen.
Dinsdag 10-06, van Korcula naar Hvar (Eiland Hvar), 50nM.
`s Avonds een vent, ‘s morgens lekker slapen”. Deze uitdrukking ging ook deze ochtend op. Na een ontbijtje op een terras in Korcula, hebben we even boodschappen gedaan, en verlieten om 13:00 Korcula-stad. We moesten in het Peljeski Canal opkruisen, de wind was weer eens tegen. Hemelsbreed is de afstand Korcula-Hvar 35 nM, maar omdat we moesten opkruisen kwam de dagafstand boven de 50 nM uit. Na 19:00 viel de wind op het Koculanski Canal helemaal weg, en hebben we de motor moeten starten om nog vanavond in Hvar aan te komen. Om 22:00, bij zonsondergang, voeren we de haven van Hvar binnen.
In de Pilot stond al dat de haven bijna altijd vol ligt, en je zeker vroeg aan moet komen om een plaatsje te vinden om aan te leggen. Wij dachten dat zoiets voor ons niet zou gelden, dus we deden 2 pogingen om ons ergens tussen te proppen. De eerste poging mislukte omdat de ligplaats van een rondvaartboot is, en de tweede poging mislukte omdat het er nèt niet diep genoeg is. Met 5 cm speling onder het roerblad, de golfslag en het getij, besloten we ankerop te gaan, en toch een andere ligplek te zoeken. Ankerop gaan betekende in ons geval, het anker ophalen en een tros mooringlijnen van meerder vissersbootjes mee omhoog halen. Altijd leuk, een beetje actie! Eén matroos blijft bij deze actie alleen op de kant staan, en dacht dat de rest over een kwartiertje toch wel ergens anders kon aanleggen, en dan direct Hvar in zou gaan. Dat duurde allemaal wat langer dan gedacht. Verderop in de haven was het mogelijk op ruime afstand van de kade te ankeren, en met lange lijnen van 30 meter, de kont van het schip aan de kade vast te leggen. Naast de kade zelf was het namelijk maar één meter diep, dus de landvasten werden met de dinghy naar de kade gebracht. De dinghy vormde die avond de tenderverbinding tussen ons schip en de kant. Na een wel erg laat diner, besloten de meesten nog een borreltje op de boot te drinken en hun kooi op te zoeken. Enkelen zochten naar wat vertier in Hvar, en kwamen een uurtje later terug aan boord.
Woensdag 11-06, van Hvar naar Orebic (Eiland Peljesac), 46nM.
Eerst moesten er boodschappen gedaan, en om 11:00 werd er uitgevaren richting Orebic, vlakbij Korcula, maar dan aan de andere kant van het Peljeski Canal. Hvar was ons verste punt van deze Frysketour-week, we gingen vanaf nu weer terug richting Dubrovnik. Gisterenavond was het te donker om foto’s te maken van Hvar, dus die werden nu nog snel even geknipt.
Je zou dan denken dat we deze terugreis de wind mee hadden, niets is minder waar: de wind heeft zich 180 graden gedraaid en was weer tegen. ‘s Ochtends stond er zo weinig wind, en nog tegen ook, dat we eerst 4 uur op de motor moesten varen. Onderweg kwamen we veel dolfijnen tegen, die zich gewillig door ons lieten fotograferen.
De laatste 3 uur tot Orebic hebben we nog heerlijk kunnen zeilen, de wind was wel tegen, maar er stond wel genoeg wind om lekker op te kunnen kruisen.
Aangekomen bij de haven van Orebic zagen we bij de ingang van de haven een bord: Verboden voor schepen langer dan 12 meter, of dieper dan 2 meter. Mmmh, wat nu, dachten we. De havenmeester zelf gebaarde ons om gewoon binnen te varen, dus dan zal het wel goed zitten. De lengte van ons schip, 15 meter was niet zo’n probleem, onze diepgang, meter, baarde ons meer zorgen. Maar een speling van 20 cm onder het roerblad vonden we genoeg, dus we hebben we aangelegd. Golfslag is hier niet, en lager zal het water niet komen te staan. De havenmeester vertelde ons keurig over de voorzieningen in de haven, zoals toilet en douche. Die zijn er niet.
Orebic is niet erg toeristisch, en ook nog buiten het seizoen, dus moesten we even zoeken naar een leuk restaurant, waar we ondertussen ook de wedstrijd Tsjechië-Portugal (1-3) konden bekijken. Uiteindelijk hebben we een uitstekend restaurant gevonden, en tijdens het eten konden we de wedstrijd bekijken. Na het eten gingen we op zoek naar een leuk café, dat viel niet mee. Het enige wat open was, was een tentje aan de haven, meer een overdekt terras. Ook hier konden we voetbal kijken, Zwitserland-Turkije. Ondertussen werkten we zelf een tafelvoetbal-competitie af, waarbij duidelijk het kaf van het koren gescheiden werd. Het cafeetje ging al om 00:30 dicht, dus de avond werd voortgezet op ons schip, waar we in de kuip nog een paar pils dronken.
Donderdag 12-06, van Orebic naar Polace (Eiland Mljet), 15nM.
Toen we opstonden regende het, en het bleef regenen. De lucht was grijs en grauw, regelmatig zagen we bliksem en hoorden we het donderen. Het is niet erg veilig om met onweer uit te varen, dus we gingen eerst ontbijten in Orebic om het slechte weer af te wachten. Het weer werd echt niet beter, dus besloten we om 14:00, ondanks het onweer, uit te varen. Toen we 2 mijl uit de kust waren, klaarde het op, er vielen slechts af een toe een paar druppels regen, en de zon liet zich ook regelmatig zien. Na een korte tocht kwamen we om 17:00 in de baai bij Polace aan, de regen was verdwenen. We hebben aangelegd bij restaurant “Ogigija“, met de kont tegen het restaurant aan. Dit betekende dus ook dat we in dat restaurant gingen eten, zo werkt dat.
Geen straf, want het zag er prima uit! En we wilden natuurlijk voetbal kijken, want deze avond was de wedstrijd Kroatië-Duitsland . Naast ons lag een schip met daarop 4 Sloveense voetbalfans uit Ljubliana, met een eigen scherm en satellietontvanger in de kuip. Met de restauranteigenaar werd overlegd, we gingen eerst binnen in het restaurant de wedstrijd kijken, en daarna buiten eten.
De wedstrijd eindigde in 2-1 voor Kroatië, mooi! Het eten was heerlijk, aan de ene kant van de tafel kwam een gegrilde baars, aan de andere kant een snapper. Al snel splitste de Frysketour-crew zich op in 2 partijen, de “baarsjes” en de “snappers”. De rivaliteit en strijd tussen deze partijen, en de solidariteit binnen de partijen zelf, zou nog dagen lang aanhouden. Tijdens het eten kwamen fans van Kroatië langs het restaurant gereden met fakkels en vlaggen, om hun blijdschap te tonen met de verdiende overwinning op Duitsland. Er waren verder geen cafés of barretjes in Polace, dus we bleven lekker op het terras zitten, en voerden de strijd tussen “de baarsjes” en “de snappers” verder op.
Vrijdag 13-06, van Polace naar de jachthaven bij Dubrovnik, 35nM.
We moesten deze avond weer om 17:00 terug in de thuishaven bij Dubrovnik zijn, dus vertrokken we een beetje op tijd. Met weinig wind, en wederom tegen, begonnen we deze dag met een paar uurtjes op de motor. Voordeel van ons schip is dat het, met een gering toerental (2000 rpm) en dankzij een goede geluidsisolatie, makkelijk en in alle stilte ruim 8 knoop loopt, dus dat schiet lekker op. We verlieten in het begin van de middag het Mljet Canal en gingen het Kolocepski kanaal op, alwaar wel een lekker windje stond. De motor kon uit en de zeilen omhoog, en GJ besloot dat het tijd was voor een race tegen de andere boten die daar voeren. De race werd met glans gewonnen, één schip haalden we zo hard in, dat het met de staart tussen de benen omdraaide en verdween. Het andere schip, van de 4 Tsjechen die gisterenavond in Polace naast ons lagen, haalden we ook snel in, ze zwaaiden beleefd naar ons en erkenden hun meerdere. GJ was scherp, en voer scherp
Aan het einde van het Kolocepski kanaal viel de wind weg, en gingen we op de motor verder. We passeerden het megagrote cruiseschip MSC Poesia, dat net de haven van Dubrovnik verliet.
Heel Nederlandse passagiers op dit schip zongen ons vanaf 30 meter hoogte “hup, Holland, hup” toe toen ze ons schip zagen, versierd met oranje vlaggetjes en ballonnen. De MSC Poesia had overigens een week eerder een fikse aanvaring met een ander cruiseschip, de Costa Classica, op exact dezelfde plaats als waar we haar nu tegen kwamen.
We gingen onder de Fr. Tudjman Bridge door de rivier op richting thuishaven, waar we om 17:00 arriveerden. Eerst moesten we de dieseltank weer vullen, er ging voor € 122.- aan diesel in. Erg veel voor ons doen, maar we hebben vanwege weinig wind en tegenwind een paar uur per dag op de motor moeten varen. Onderweg heeft Willem nog wat geëxpirimenteerd met zijn camera, zie hier de resultaten:
Aangelegd op de vaste ligplaats van de “Led Zeppelin” , werd het schip van binnen, buiten, en van onderen geïnspecteerd op eventuele schade. Er werd niets geconstateerd, dus dat was weer een meevaller. Om 19:00 gingen we, weer met de bus, naar Dubrovnik oude stad. Omdat de wedstrijd Nederland-Frankrijk om 20:45 begon, gingen we niet uitgebreid uit eten, maar namen een snelle snack, de megaburger die we vorige week al hadden leren kennen. De wedstrijd bekeken we bij dezelfde pianobar als waar we vorige week ook gezeten hebben, de “Trubadur Hard Jazz Café” . Al snel sloten nog enkele Nederlanders zich bij ons aan, en de vreugde was groot toen Nederland met 4-1 won.
We bezochten nog enkele barretjes en gingen met taxi’s terug naar de jachthaven.
Zaterdag 14-06, van de jachthaven naar Dubrovnik oude stad, 5nM.
Met de verhuurder was afgesproken was dat we om 09:00 van het schip af zouden zijn en het schip leeg zou zijn, zodat de poetsploeg aan het werk kon om het schip weer in de oorspronkelijk staat te herstellen. We stonden pas om 09:00 op, dus de poetsploeg stond al op de steiger te wachten. Snel hebben we alles ingepakt en zijn van boord gegaan. De taxibusjes stonden al klaar om mons naar 2 appartementen te brengen in Dubrovnik oude stad. In de oude stad hebben we de dag doorgebracht met slapen, eten, drinken, een wandeling over de stadsmuren. `s Avonds hebben we lekker op een overdekt terrasje gegeten, terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam. Het water spoelde door de straten.
Traditiegetrouw werden tijdens dit “laatste avondmaal” van deze Frysketour de commissies gevormd voor de Frysketour 2009. Na een kort bezoekje aan de Ierse pub, gingen de meesten naar hun appartement om te gaan slapen, de volgende dag moesten we immers weer om 08:00 opstaan.
Zondag 15-06, Dubrovnik, via Zagreb naar Amsterdam, 850nM.
De taxibusjes stonden netjes klaar om ons naar het vliegveld te brengen, en na een vlucht met tussenstop in Zagreb waren we ´s avonds weer terug Nederland. We kunnen wederom terugkijken op een zeer geslaagde en gezellige Frysketour.
