Zaterdag 25 september Amsterdam-Napels-Castellammare di Stabia 

Op zaterdag 25 september was het eindelijk weer zover. Ook in het weer door corona gedomineerde jaar 2021 gaat de FT crew uitvaren. Gedurende 2021 heeft de FT21 Org.Cie. diverse vaar scenario’s uitgewerkt zodat er vele back-up mogelijkheden waren om ondanks de verschillende corona beperkingen toch een mooie trip te organiseren. De keuze is uiteindelijk gevallen op een vaargebied in Italië, de Amalfi kust waarbij onze boot voor dit jaar te Napels zou liggen. Dit jaar werd er weer met de trein naar Schiphol afgereisd. Helaas hadden de matrozen die uit de richting “West” kwamen last van een flinke vertraging. Daarnaast was Harry zoals te doen gebruikelijk gewoon veel te laat. De vlucht naar Napels met Transavia verliep goed en rond 15:30u verlieten we het vliegtuig in de warme zon. Hierna gingen we per taxi naar de haven alwaar de boot op ons lag te wachten, een mooie Bavaria met de naam “Euphoria” van “Sail en Experience”. Aan boord werd het 1e koele bier genuttigd en was gelijk duidelijk dat Geert-Jan als back-up van matroos Peter na zoveel jaren afwezigheid de FT draad gewoon weer opgepakt had. Een gedeelte van de crew ging boodschappen halen, de check-in werd gedaan en de rest ging op zoek naar een terras in de buurt van de haven om wat versnaperingen te nuttigen met zicht op de Vesuvius. In de avond gingen we met de shuttle-taxi vanaf de Captains bar naar het stadscentrum aan de rand van de baai waar onze haven lag. Vanaf de taxi was het nog een flink stuk lopen naar het restaurant, maar het was zeer zeker de moeite waard om daar naartoe te lopen. We zaten met de crew aan een lange tafel buiten op het levendige terras van het familierestaurant “Il Dubbio”. Er werden heerlijke voorgerechten op tafel gezet met bijbehorende lekkere Italiaanse wijnen. Ondertussen was er ook live-muziek met Italiaanse klassiekers. Het was een geweldig diner met hele goede gerechten en al snel kwamen de flessen met een hoger alcoholpercentage op tafel en genoot de crew van een lange zit. Tijdens het diner kreeg de crew de week-briefing van het zeilplan. Dit jaar netjes uitgewerkt in een papieren en digitale versie. Omdat het restaurant dicht ging werden we verzocht te vertrekken maar er reden geen taxi’s meer op dit tijdstip…. Niet getreurd, want de eigenaar van het restaurant regelde 2 Fiat Panda’s, waar de gehele crew ingepropt werd en met Verstappen achtige snelheden reden we terug richting de haven / onze boot. Een hilarische ervaring ! Aan boord werd nog even nagepraat maar niet te lang want de volgende ochtend moesten we vroeg opstaan van de FT21 Org.Cie. ivm een bezoek aan Pompeï. 

Zondag 26 September Catellamare di Stabia-Capri 

Deze zondag vroeg uit de veren want er is een ‘special event’ gepland, de crew gaat naar Pompeï. Rond de klok van 09:30u arriveren we met taxi’s bij het plein voor de ingang van de plek waar de opgravingen van de oude stad nog steeds plaatsvinden. Eerst nog ontbijt met koffie en dan naar binnen. Het is al zeer warm en de groep valt al snel uit elkaar tijdens het bezichtigen van de vele ruïnes. Zeer interessant om te zien hoe de mensen toen leefden alsook hoe men de wegen heeft aangelegd in die tijd (afwatering). Rond het middaguur komt de crew weer bij elkaar voor een lunch waarnaar we teruggaan richting boot. We varen rond 13:30u uit de haven en krijgen nog een technische briefing van de boot. Met mooi uitzicht op de Vesuvius varen we naar Capri. Een korte tocht van ongeveer 20 mijl. Maar omdat er weinig wind staat en we moeten opkruisen zetten we de motor toch maar even aan om voor het donker te kunnen aanleggen in de haven van Capri. In het drukke seizoen is hier normaliter geen plek om aan te leggen, maar nu vinden we een aanlegstek vlakbij de zeer drukke haveningang. Zeer frequent varen de ferries met toeristen af&aan, daarnaast komen ook een paar superjachten binnengevaren om aan de kade te gaan liggen. Een heel spektakel en de crew aanschouwt het vanaf het achterdek. De haven zelf kent pittige prijzen en de voorzieningen zijn eigenlijk erg sober. De jachten die hier liggen zijn waarschijnlijk allemaal zelfvoorzienend….. Als de avond gevallen is gaan we met de funiculare naar het centrum van Capri boven op de berg. Je ziet gelijk dat Capri er is voor de jetset. Chique winkelstraten met dure merkwinkels, chique restaurants en hoge prijzen op de terrassen. De CFO loopt een beetje nerveus rond want hij verwacht een flinke aanslag op het weekbudget. Uiteindelijk kiezen we voor restaurant “Villa Verde”. Aan de muren hangen vele foto’s van bekende en minder bekende VIP’s. Het eten en de wijn waren goed en we zaten aan een mooie grote vierkante tafel. Na het eten ging de crew op zoek naar een plek op het terras. Ondanks protesten van de CFO werd er flink besteld want het kijken naar de mooie rond paraderende dames in chique avondjurken maakte dorstig. Een aantal matrozen kon maar geen afscheid nemen van deze mode voorstelling en bleef nog wat langer zitten op het terras. De rest begon aan de afdaling via heel veel trappen richting de haven. Morgen op tijd uitvaren zo had de Org.Cie. Laten weten. 

 

Maandag 27 September Capri-Procida 

Wakker worden in Capri is geen straf, ondanks dat de boot in de vroege ochtend alweer flink begon te schommelen omdat de ferries met flinke snelheid weer in- en uit de haven gingen. Het ontbijt werd genuttigd op het achterdek en we wilden op tijd uitvaren. Toen het commando gegeven werd om de trossen los te gooien werd er nog snel een headcount gedaan. Matroos Klaas lag te slapen, maar was aan boord, zo werd geroepen. Dus het was wel raar dat matroos Klaas begon te bellen toen de boot wegvoer…. Een korte stemming aan boord gaf uitsluitsel dat we de afvallige matroos toch maar gingen oppikken vanaf de steiger waar hij enigszins in paniek stond te wachten. Nu de crew weer compleet was gingen we op de motor richting “Grotto Azuro”, een bekende toeristische attractie op het eiland. Daar aangekomen zagen we dat het erg druk was met motorbootjes die toeristen overhevelden in roeibootjes waarvoor betaald moest worden. Verder bleek het ook noodzakelijk om een QR code op je telefoon te laten zien om de grot binnen te mogen. Helaas had de Org.Cie. hier niet op gerekend (idee was om zelfstandig de grot binnen te varen) en dus vertrokken we weer. Alternatief werd er een baaitje opgezocht waar we konden snorkelen. Inmiddels was er wat wind en werd koers gezet naar Procida. Onderweg nog een tussenstop gedaan bij Ischa om vanaf het water het “Castello Aragonese” te bekijken. Al met al zo’n 25 mijl gevaren en net voor het donker werd konden we aanleggen in de relatief grote haven van Procida. De Cullie had een restaurant uitgezocht waarvoor de crew een flinke wandeling over een bergrug moest doen naar het havenplaatsje “La Corricella”. Bij “La Locanda del Postino” heerlijk gegeten en veel gelachen. De terugweg naar de boot ging via een andere route met trappen. Onderweg kreeg matroos Willem ruzie met een onwillige sigaretten automaat en zag redelijk wat euro’s in de machine verdwijnen zonder er iets voor te krijgen. De volgende ochtend haalde McWillem echter bakzeil door het hele eind terug te lopen en zijn geld terug te eisen ! 

 

 

Dinsdag 28 September Procida- Sorrento 

Rond de klok van 10:00u werd uitgevaren. Op het programma stond eigenlijk dat we naar de haven van Napels zouden varen voor een bezoek aan de stad en lunch in het restaurant waar blijkbaar de pizza zijn oorsprong kent. Omdat de temperatuur echter tropische waarden bereikt en een hete stad niet echt aansprak, werd besloten om koers te zetten naar Sant Angelo aan de zuidkant van Ischa om daar te gaan snorkelen. In de middag heerlijk gevaren met goede muziek en koele GT’s. In de namiddag genoot de crew van de mooie avondzon en de kleurenpracht aan de hemel boven de zee. Vlak voor het donker werd de haven bij Sorento binnengevaren, deze dag zo’n 20 mijl gevaren. De crew evalueerde de barre tocht van deze dag op het achterdek met drank & snacks. Ondertussen voeren de ferries af&aan. In de avond nam de crew de lift naar het centrum van Sorento, bekend van zijn speciale citroenen voor de limoncello. Na het diner bij een restaurant met een compleet inpandig wijn-warehouse werd nog even door het centrum gelopen, de crew ging in verschillende groepen weer terug richting de boot (trappen naar beneden / taxi).  

Woensdag 29  September Sorrento- Amalfi 

In de ochtend genoten sommige matrozen van lekkere koffie met croissant zittend op ene terras met uitzicht op onze boot. Rond de klok van 10:00u werd uitgevaren naar een toeristische plek waar je via een doorgang in de rotswand naar een binnenmeertje kon komen. Met de dinghy werd richting het binnenmeer gevaren en sommige matrozen gingen zwemmend op&neer. Het was een mooie plek met veel vissen en zelfs een flinke octopus kwam langs. Vanaf de rots werden foto’s gemaakt van de boot die voor anker lag te wachten. Rond het middaguur werd koers gezet naar een mooie baai. Aldaar aangelegd bij een mooring en met de dinghy richting het strand gegaan. De deardevils van de crew sprongen vanaf grote hoogte van een betonnen constructie in het water. Later in de week zijn we nogmaals naar deze plek gekomen, maar toen werden we op straffe van een flinke boete weggestuurd door een parkopzichter. Het bleek dus dat we met de boot helemaal niet in dit beschermde natuurgebied mochten komen (en dus al helemaal niet met de dinghy vol gas rondvaren….). In de middag ging de tocht verder langs de schitterende kustlijn van Amalfi. Alle “ansichtkaart plaatjes” kwamen aan ons voorbij. Deze dag werd op tijd aangelegd in de haven van Amalfi. De wereldwijd bekende “Julio” kwam als loods aan boord en nam de taken van kapitein Feldie tijdelijk over. Julio pramde met hoge snelheid onze boot door de smalle haveningang en met een perfecte en snelle “180” legde hij de boot vast aan de stijger. De crew ging na de tocht van 35 mijl aan wal om het centrum van Amalfi te verkennen. Groepsfoto’s gemaakt op de trappen bij de kathedraal, ijsjes eten in de drukke straten en slenterend de smalle steegjes van dit stadje verkennen. Achter de doorgaand steegjes is het vaak een doolhof van smalle doorgangetjes en trappen etc. Heel apart. De crew zocht aan het begin van de avond een terras op met uitzicht op zee omdat niemand nog echt honger had als gevolg van de vele tussentijdse gerechten die geconsumeerd waren. Het diner in de late avond was bij “Trattoria San Giuseppe” waar we buiten aan een lange tafel genoten van de heerlijke Italiaanse keuken. Op de terugweg ging Robin nog even op de foto met een bekende Italiaanse soap acteur. Toen de crew terug was bij de boot werd op het achterdek nog flink gediscussieerd over diverse wereldse problemen. Zoals gebruikelijk waren de gesprekken fel & soms zelfs vol emotie, maar met respect voor elkaars afwijkende meningen altijd eindigend met een straffe borrel tot besluit.   

 

Donderdag 30 September Amalfi-Positano (via baai bij Scoglio Scrupopolo) 

In de ochtend werd na een laat ontbijt aan wal koers gezet richting Positano. Eerst nog aan de mooring van een restaurant gelegen om te zwemmen en snorkelen bij “Scoglio Scrupopolo”. Met de dinghy werd richting een grote grot gevaren, hier kon je een flink eind de grot invaren en het water was heel helder. Deze keer werden diverse zeesterren gespot. Na vertrek voeren we richting een flinke onweersbui. De crew maakte gebruik van de flink aangetrokken wind en met zicht op een fraaie regenboog werd een nette 8,2 knopen op de teller gezet. Heel mooi dat we een keer echt aan de bak konden met onze boot, de crew werkte als een geoliede machine om de snelheid hoog te houden en meters te maken. Al met al werden vandaag 20 zeemijl bijgescheven in het logboek. Bij de haven van Positano werd eerst vakkundig te pikhaak gemold doordat “iemand” (lees: GJ) de mooring-boei inclusief betonblok probeerde naar boven te halen. We lagen redelijk ver van het vaste land, maar er was een dinghy service. Toen ook eindelijk Harald klaar was, ging de crew aan boord van de watertaxi die ons richting pier bracht. Na de gebruikelijk zeer uitgebreide restaurant inspectie langs zowat de volledige kustlijn van Positano, werd door de Cullie een tafel gereserveerd vlakbij de pier in het centrum. Deze avond zouden we dineren bij “Le tres Sorelle” (de 3 zusters). Doordat we nog enige tijd moesten wachten tot we om 21:30u aan tafel konden, was er mooi tijd om het stadje te verkennen en nog wat boodschappen te doen. Het stadje kende vele leuke kleine steegjes met winkels en kunstgaleries. Het diner was uitmuntend en waarschijnlijk het beste restaurant van deze zeilweek. Matroos Fons kon losgaan op de uitgebreide wijnkaart en de CFO zag en liet het gebeuren. Je leeft tenslotte maar 1x en sommige momenten zijn onbetaalbaar… De watertaxi bracht ons terug naar de boot waar de crew een redelijk onrustige nacht zou hebben i.v.m. de golven waardoor de boot constant lag te rollen. 

Vrijdag 1 Oktober Positano-Castellammare di Stabio 35mijl 

Vandaag werd er vroeg vertrokken met ontbijt op het achterdek. Inmiddels is duidelijk dat de crew de voorkeur heeft om aan boord te ontbijten omdat er feitelijk iedere ochtend een zeer uitgebreid (en gezond !) ontbijtbuffet geserveerd wordt. Vandaag alweer de laatste dag on te varen en we willen op de terugweg naar de vertrekhaven nog ergens in een baai voor anker gaan en ook nog langs “de zuilen van Capri” (Faraglioni) varen aan de Zuid-kust van Capri. Een druk programma derhalve want tegen de klok van 17u moeten we de boot afgetankt aanmeren bij de thuisbasis.  

Er werd gekozen om terug te gaan naar de baai waar we afgelopen woensdag al geweest waren. Hier kon je namelijk goed aan een mooring aanleggen en was het niet druk met andere boten. Toen een groot gedeelte avn de crew al in het water lag om te snorkelen kwam een man in een kayak voorbij. Hij noteerde op ee afstandje de gegevens van onze boot en kwam toen naar ons toe, legitimeerde zich als parkopzichter en begon kritische vragen stellen. Al snel werd duidelijk waarom hier geen andere boten waren…. dit was een beschermd natuurgebied waar je alleen bij hoge uitzondering en met vergunning mocht binnenvaren. Hij vroeg of we op de plek overnacht hadden (“NEE”) en of we eigenaar waren van de boot (“NEE”) en of we zonder de motor te gebruiken het gebied waren ingevaren (“euh…. JA !”). Het leek erop dat er een fikse boete uitgeschreven ging worden, maar we kwamen blijkbaar betrouwbaar genoeg over dat we ons echt van geen kwaad bewust waren. We hebben maar niet verteld dat we op de motor de baai waren binnengevaren en woensdag ook al hier waren geweest waarbij we ook nog met de dinghy rondgevaren hebben). Als we binnen 15 minuten wegwaren zou het met een sisser kunnen aflopen. De snorkelende crew terughalen binnen de gestelde tijd lukte niet, ook al pikten we de laatste zwemmers op terwijl we al zeilend op de weg terug waren richting open zee. Maar de ambtenaar kneep blijkbaar een Italiaans oogje dicht, want aan het einde van de trip bleek dat onze verhuurder niet was benaderd voor een boete. 

Er werd koers gezet naar “Faraglioni” met de bekende spitse eiland-rotsformaties met daarin een ‘natural Arc’. Het was er goed druk met andere boten waarvan er velen door de Arc heenvoeren. Onze mast was te hoog hiervoor dus besloten we om het eilandje heen te varen waarbij we op het juiste moment foto’s konden maken (crew op achterdek met op achtergrond de Arc). Met het mooie uitzicht op de kustlijn van Capri werd koers gezet naar de thuishaven. De wind trok aan en het was heerlijk zeilen. Omdat we nog enige tijd over hadden, besloten we ‘nog een extra klapje te maken’ voor de kust. Een mooie afsluiting en vandaag 35 mijl op de teller gezet voordat de zeilen weer definitief gestreken werden. De boot werd afgetankt en kapitein Feldie loodste de boot van dit jaar tussen het drukke verkeer naar de vaste aanlegplek. Met een laatste heel geweldige “even achteruit inparkeren” aktie werd de boot vastgelegd aan de kade. Tijd om terug te kijken op de afgelopen week met een biertje op het achterdek. Tegen de avond werden taxi’s besteld want de gratis shuttlebus was niet meer beschikbaar vanaf 1 oktober. Voorafgaand het diner ging de crew in groepjes nog het levendige centrum verkennen, waarbij 1 groep matrozen nog terecht kwam in een geweldig lokaal koffietentje. Tijdens het laatste diner bij restaurant “Zembri” werd traditioneel de afgelopen week geëvalueerd, complimenten en verbeterpunten gecommuniceerd en de nieuwe organisatiestructuur voor FT23 vastgesteld (waar nodig met een korte voordracht en stemronde). Unaniem werd de conclusie getrokken dat de terugkeer dit jaar van GJ helemaal niet onwennig was. Volgens zijn eigen zeggen was iedereen hetzelfde gebleven, de sfeer onveranderd geweldig en alleen iets ouder en met andere kapsels. 

De CFO was blij dat deze avond een lage rekening afgetikt moest worden en dat de laatste dagen iets meer rekening was gehouden met de uitgaven. Hij hoopte dat de na-betaling mee zou vallen…. 

Zaterdag 2 Oktober Castellamare di Sabio- Napels Airport-Schiphol Airport 

Traditioneel altijd de minste dag van de week. Op tijd opstaan en de spullen bij elkaar zoeken voor de check-out. We moesten echter wel nog enige tijd wachten voordat onze terugvlucht zou zijn. De Org.Cie. was blijkbaar uitgeput want er was geen programma anders dan “rondhangen inde haven en ergens proberen koffie te krijgen”. Wat niet hielp was dat sinds gisteren alle havenvoorzieningen dicht waren, incl. het zwembad.  

Met de taxibussen gingen we richting luchthaven en aldaar in de hectiek aangekomen werd besloten om eerst nog te lunchen. Hierdoor kwamen we later dan gepland bij de incheckbalie en bleek dat we moesten aansluiten in een hele lange rij (alhoewel… was het maar een rij geweest….). Uiteindelijk bleek onze vlucht 1 uur vertraging te hebben. Om 19:10u zette het vliegtuig zijn wielen aan de grond te Schiphol. We moesten daarna nog even wachten op alle bagage en toen werd er afscheid genomen en gingen de matrozen van FT22 met weer een geweldige ervaring rijker terug naar huis. Het aftellen naar FT 2023 kan beginnen !