Dag 1: Zaterdag 19 september, 2020
Eindhoven – Athene
Na vele online vergaderingen over de voors en tegens om in deze COVID19 tijd met de Fryske Tour af te reizen voor onze 31e zeiltrip stonden daar toch 7 matrozen buiten voor de vertrekhal van Eindhoven airport om in te checken op de vlucht naar Athene. Een iets kleiner gezelschap dan normaal omdat een aantal van ons het besluit hadden genomen om gezien de omstandigheden dit jaar thuis te blijven. Het vaste land van Griekenland en de Peloponnesos waren nog steeds code geel en dus kon de trip voor de rest toch doorgaan. De eilanden waren helaas een paar weken voor ons vertrek op code oranje gezet waardoor we niet aan land zouden kunnen gaan op de eilanden maar gelukkig had het vaargebied onder Athene genoeg opties om andere leuke havens aan te doen. En nu maar hopen dat de rest van Griekenland tijdens onze tour niet op oranje gaat zodat we vroegtijdig terug naar huis moeten.
Dat het een speciale tour zou worden werd al duidelijk toen we met mondkapjes op bij de check in stonden. Standaard mondkapjes die na de check in tijdens het wachten op het boarden konden worden vervangen door mooie Fyske Tour mondkapjes die de Itemcommissie had geregeld.
Gelukkig was de verplichting om voor vertrek een Covid test te laten doen net opgeheven maar je moest wel een Passenger Location Form vooraf invullen en bij aankomst werden er “random” mensen uitgepikt voor een test.
Gelukkig konden wij allemaal doorlopen en hoefden we niet 24 uur in Athene te blijven voor de uitslag. De organisatie had uitgezocht dat we met de bus vanaf het vliegveld naar de haven konden rijden. Er stond al een bus klaar en snel werd ingestapt en samen met een stel dronken Russen (?) reden we met F1 snelheid naar de haven.
Mooi op tijd arriveerden we in de jachthaven waar we op het terras met een biertje konden wachten op de check-in. Ondertussen ging de rest van de bemanning op pad om een flinke voorraad eten en drinken in te slaan. Na de uitgebreide check in en uitleg van de verhuurder kwam niet veel later de inkoopcrew met twee taxi’s vol proviand bij de boot aan. Na alle boodschappen en persoonlijke bagage te hebben ingeladen en ieder zijn slaapplek ingericht had waren we klaar voor het avondeten. In de haven konden we eten in een prima restaurant. Het voordeel van Griekenland is dat we eind September nog prima overal buiten konden zitten. De bediening had mondkapjes op maar we mochten bijna overal met zijn allen aan 1 tafel zitten. De horeca moest wel om 12 uur sluiten en daar hielden zich ook echt aan dus waren we kort na 12 terug op de boot voor een afzakkertje.
Dag 2: Zondag 20 september, 2020
Athene Alimos – Vathi op Methana (35 nm)
De volgende ochtend om 9:00 uur zat iedereen fris aan het ontbijt bij de skippers bar. Tijdens het ontbijt kregen we de Captains briefing van het zeilplan van die dag. Na het ontbijt volgde een uitgebreide briefing van de werking van de boot. Frisser en beter voorbereid dan ooit vertrokken we rond 11:30 uur uit de haven. Tevreden dat we in de loop van de jaren toch wijzer waren geworden werd rond 12:00 uur het eerste biertje opengetrokken om dit te vieren. Gelukkig was het niet meer zo vlagerig als op zaterdag toen het restant van de Medicane Lanos die de dagen daarvoor over Griekenland was geraasd nog goed merkbaar was. Er stond nog een stevige wind en met ruime tot halve wind werd regelmatig de 9 knopen aangetikt. Een heerlijke zeildag waar we flink mijlen konden maken om op tijd in Vathi aan te kunnen komen. Goed dat we daar op tijd waren want we konden nog net een van de beste plekken krijgen voordat dit kleine gezellige haventje vol was. Vathi ligt om het vulkanische schiereiland Methana en is een klein vissershaventje met een kade met een aantal restaurantjes. De buren waren zo vriendelijk om ons van stroom te voorzien omdat de laadpaal vol zat met stekkers van andere boten. Met de schipper van de andere buren een gezellig praatje gemaakt en tips uitgewisseld over het vaargebied. Wel een beetje vreemd dat voor Duitsers de Griekse eilanden gewoon code geel hadden en voor ons oranje. Ondertussen konden de matrozen de douchebeurt op het achterdek aanschouwen van de buurvrouw van 2 boten verderop. Als je niet aan wal kan douchen dan maar op het achterdek. Na een borrel op het achterdek en een korte verkenning van het dorpje door een paar matrozen werd al snel een tafel op het terras op de kade een paar boten verderop gevonden. Met max. 4 matrozen per tafel en met 2 tafels net niet tegen elkaar aangezet, kon de crew gezellig bij elkaar genieten van de verse vis en de halve liters. Wederom heerlijk gegeten in een gezellig sfeertje in dit pittoreske haventje.
Dag 3: Maandag 21 september, 2020
Vathi – Palaia Epidhavros (10nm)
Na een heerlijk diner aan wal en wat afsluitende drankjes op het achterdek werden de kooien opgezocht. Het grote voordeel van zeilen in deze periode is dat het overdag heerlijk warm is en in de avond lekker afkoelt. De crew slaapt dus als een roosje. In de vroege ochtend waren de buren al vertrokken. Nieuw element van deze tour is dat de crew heel erg vroeg wakker is en staat te popelen om uit te varen. Een snel ontbijt aan wal en dan trossen los! Om 10:00u varen we al met een lekker windje richting Epidhavros. Nog voor 13:00u heeft onze 1e stuurman onder toeziend oog van de kapitein onze boot vakkundig aangelegd. Probleemloos wordt de boot achterruit tussen andere boten tegen de kade aangelegd. Een perfecte plek! Het is inmiddels erg heet en we maken plannen om met taxi’s richting “het heiligdom van Asklepios te Epidaurus” te gaan. Met 3 taxi’s rijden we (met onze FT mondkapjes op) naar een oude Griekse plaats waar ooit een soort kuuroord was. Hier is o.a. een groot amphi theater. We kopen entreekaartjes en lopen in de hitte richting het theater. Daar aangekomen beklimmen we de tribune en wachten we op het optreden van Feldie. Omdat Peter er dit jaar niet bij is krijgen we een selectie van Nederlandstalige krakers in proza vorm i.p.v. een voordracht uit de Ilias van Homerus.
De akoestiek in het theater is beangstigend goed. Als je op het podium precies op een stenen rondje gaat staan, komt het geluid echt versterkt op je af. We krijgen een Engelsman, die mede ivm de Brexit geëmigreerd is naar Griekenland, nog zover dat ook hij een performance geeft. In het theater worden een aantal groepsfoto’s gemaakt voor het FT album. Via een korte wandeling komen we terecht bij een museum waar een aantal vitrines staan met medische hulpmiddelen uit de Griekse Oudheid en er staan ook diverse beelden. Weer buiten lopen we nog een tijdje rond over het grote terrein. Duidelijk is dat hier vroeger echt veel mensen moeten zijn geweest en dat er veel faciliteiten waren op gebied van cultuur, sport en medische voorzieningen. Een soort oude “all-inclusive” welness-variant. Normaliter lopen hier drommen toeristen rond in dit Unesco erfgoed, maar in deze rare corona-tijd loopt de FT crew nagenoeg alleen rond in deze historische omgeving. De taxi’s staan al veel eerder klaar dan verwacht en we rijden weer richting haven. We besluiten snel wat boodschappen te doen en uit te varen. We gaan lunchen aan boord en we willen snorkelen bij “de verborgen stad”.
Deze “verborgen stad” is een ruïne van een grote villa die net onder de zeespiegel ligt, dus goed te bekijken met onze snorkel sets. We zien ook nog een kleine octopus tussen de stenen. De Cullie van dit jaar zorgt voor een lekker lunch aan boord en met een volle maag genieten we van de hete namiddag-zon en zwemmen we rond de boot. We besluiten om deze nacht voor anker te gaan liggen met uitzicht op het dorp Epidaurus. De Cullie heeft voor vanavond “Risotto alla Biet” op de menukaart gezet. De Cullie krijgt ondersteuning van Fons met de voorbereidingen en “Chef-Risotto Biet” bewaakt dat alle ingrediënten op de juiste manier klaargemaakt worden en toegevoegd worden. Het avondmaal is weer een culinair hoogtepunt! Op het ruime achterdek genieten we van het lekkere eten en het mooie uitzicht. Die avond zal er gedobbeld worden, waarbij de matroos die lid is van de blauwe knoop de strafborrel in een vloeiende beweging naar binnen giet. Het roemruchte ‘ader-arrest’ werd ook deze avond weer ter discussie gesteld, maar niet gewijzigd.
Zo kwam er een einde aan weer een mooie FT dag die zeker in onze herinnering zal blijven.
Dag 4: Dinsdag 22 september, 2020
Epidhavros – Ermioni (42nm)
De kapitein was al vroeg wakker deze ochtend en hij zorgde ervoor dat met de opkomst van de zon reeds uitgevaren werd. Naderhand bleek dat de kapitein deze ochtend gewoon moest werken want tegen de klok van 09:00u zat hij al bellend achter zijn laptop op zijn varende kantoor. Zoals we gewend zijn van de kapitein gaf hij zijn orders duidelijk door en kon hij snel weer overgaan tot de orde van de dag: in een heerlijk warm zonnetje varen naar onze volgende bestemming. Tegen de klok van 10:30u waren we al bij “Russian Bay” aangekomen. Inderdaad lagen hier ook een aantal grote superjachten, waarschijnlijk van vermogende Russen. De peroxide blonde dames aan het dek pasten in ieder geval wel bij deze aanname. De Steiner ging van hand-tot-hand om te beoordelen of er sprake was van “natuur” of “siliconen”. De vaartocht van vandaag ging door het kanaal van Poros. Helaas ook “oranje status”, dus geen aanlegoptie voor ons. Poros zag er in ieder geval uit dat we daar zeker nog een keer terug moeten komen. Veel cafe’s, restaurants en andere uitgaansgelegenheden en dit alles gelegen aan een mooie boulevard langs een kade waar de boten kunnen aanleggen. Nu was de kade leeg, maar blijkbaar is het hier in het seizoen normaliter al vroeg “vol” en is er in de middag al geen plek meer te krijgen. Het is inmiddels alweer lekker heet geworden en de crew zoekt verkoeling bij een snorkelplek.
Het achterdek wordt naar beneden gehaald en de crew springt in het heldere water. De loopplank gaat ook nog naar beneden zodat een aantal matrozen hier vanaf kunnen duiken.
Het leven is goed in de Griekse zon en het heerlijke water!
We varen door naar Ermioni. Er staat flink wat wind en de haven ligt voor het grootste gedeelte aan lager wal, dus flink wat golfslag. De kapitein zelf zorgt voor een perfecte aanleg achterwaarden. Hij krijgt complimenten van de toeschouwers op de boten waar hij onze boot tussen/naast legt. Heel relaxed manoeuvreert Feldie onze boot op een van de laatste vrije plekken aan de kade bij de ferry-haven. Om 18:00u ligt de boot perfect vast en komt een stel uit België gelijk een praatje maken. Ook zij zijn onder de indruk van de FT achtergrond en historie. Dit jaar varen zij voor het eerst zonder kinderen en met zijn 2-en is het dan toch soms hard werken op een boot. Gelukkig bewijst de crew dit jaar dat het gemis van 3 matrozen niet onoverkomelijk is om de taken aan boord goed te kunnen uitvoeren.
Een aantal matrozen gaat het dorp verkennen, o.a. op zoek naar de slager die hier ergens zijn winkel heeft en die blijkbaar geroemd wordt over zijn goede (lams-)vlees. Rekening houdend met de sluitingstijd van 00:00u gaan we richting restaurant. Volgens goede traditie slaan we het 1e restaurant over en nemen we plaats aan een grote lange tafel buiten op de kade. Matroos Juul (aka de Mol) spreekt eerst nog zijn bedenkingen uit over de zeer zachte fauteuils waar de crew in plaats mag nemen. Maar als we na 3+ uur dineren + borrelen weer richting boot teruggaan, geeft hij toch toe dat het een goede keuze was. Terug bij de boot stellen we vast dat de deining gelukkig wat rustiger is geworden en na “een laatste biertje op het achterdek” zoeken ook de laatste matrozen hun kooi op.
Day 5: Wednesday 23 september 2020
Erminio – Madraki baai (Hydra)
Ermioni was het verste punt vanaf de thuishaven dat we tijdens deze FT wilden aandoen. Vanaf hier gingen we in etappes weer de terugreis richting Athene maken. De bestemming voor vandaag was het eiland Hydra. Hydra is behoorlijk toeristisch en bekend om de ezeltjes waar alles op vervoerd wordt, aangezien op Hydra geen auto’s zijn toegestaan. Omdat we niet op de eilanden mogen komen, is onze bestemming de baai net voorbij Hydra-stad, de Mandraki baai. Daar kunnen we voor anker liggen, zonder het eiland op te gaan.
In Ermioni gingen de Cullies eerst naar nog de plaatselijke slager om een mooi melklam te halen, een lam van zo’n 6 weken oud dat alleen nog maar melk van zijn moeder heeft gedronken. Hierna konden we uitvaren richting onze eerste tussenstop, Dokos. Dit is een onbewoond eiland met enkele baaien die prima zijn om te ankeren. We ankerden in de Derrick-Cove, met een lange lijn vanaf het achterdek naar de rotsige oever. En we lagen weer naast dezelfde Belgische buren als de afgelopen nacht in Ermioni. Het was een mooie snorkelstek, veel te zien onder water tussen onze boot en bij de oever. De stukjes brood voor de vissen die we vanaf de boot in het water gooiden hielpen daar ook aan mee.
Na de lunch was het tijd om richting Hydra te varen. Met een matig windje, en een snelheid van 3 knoop was een mooie koers om met een touw achter de boot te gaan hangen. Robin en Alex waagden zich hier aan. We verlegden de koers naar halve tot ruime wind, zodat de snelheid direct opliep tot 5 knopen, daar hadden onze jonge helden achter de boot het wel redelijk zwaar mee.
De laatste 5 nM tot Hydra stond er weinig wind, we gingen nog maar 2 knoop, maar we hadden geen haast. Lekker relaxen met een koud biertje erbij!
In Hydra-stad mochten we niet aanleggen, maar omdat het toch wel een leuk plaatsje is om te bezoeken, besloten we een flyby te maken in de drukbezette haven. We zijn de krappe haven ingevaren, even rondkijken vanaf de boot, foto’s maken van een plek waar we niet mogen komen (….) en dan weer doorvaren naar onze bestemming even verderop, Madraki baai.
In Mandraki baai ankerden we in 20 meter diep water, met 2 lange lijnen naar de kant, flink strakgetrokken met de lieren, zodat we stevig vast lagen. Zowel links als rechts van ons bewaarden we zo’n 20 meter afstand tot de buren. Maar onze linker buurman lag niet zo vast als wij, hij had zijn lijnen niet strakgetrokken. Langzaam kwam zijn boot richting de onze, maar er was niemand op hun boot om er iets aan te doen. De FT crew is naar hun boot toe gegaan, om de lijnen van hun boot strakker te leggen. Dit hielp echter niet veel, dus we besloten al onze stootwillen aan bakboord te hangen, en de buren gewoon tegen ons aan te laten liggen. Toen de buren uiteindelijk in het donker terugkwamen keken ze wat raar maar deden verder geen pogingen om de boot nog te verleggen.
De Cullies maakten op de BBQ op het achterdek een heerlijk melklam klaar, bereid met de lekkerste lokale kruiden (uit de tuin ‘geleend’ van een oud vrouwtje op Ermioni) en bijpassende salades en gegrilde groente.
Toen het eten weer wat gezakt was, was het voor enkelen onder ons tijd voor een nachtelijk snorkelavontuur. Gewapend met hoofdlamp en bijgeschenen vanaf de boot werd er gesnorkeld, en het nachtelijk onderwaterleven bekeken.
Deze avond werd er op het achterdek muziek geluisterd en de vriendschap bezegeld met wat biertjes en sterke drank.
Als afsluiter van deze mooie dag, verraste Robin ons met de mooiste nummers uit de befaamde selectie “Biet’s choice”. Daarbij gaf Robin een geweldig optreden ter nagedachtenis aan Elvis. Gelukkig hebben we de beelden nog….
Dag 6: Donderdag 24 september 2020
Mandraki – Methana
Na een geweldige avond in Mandraki baai worden we wakker met een andere zeilboot vlak naast ons. We moeten even wachten met uitvaren tot de buurman zijn anker heeft ingehaald. Als iedereen is ontwaakt en we de dagelijkse briefing hebben gedaan vervolgen we onze route naar het schiereiland methana met als eindbestemming het gelijknamige kustplaatje methana.
Het is een dag met weinig wind maar met met weer een mooi zicht op de het eiland het nog steeds “oranje” poros. Onderweg worden plannen uitgewisseld om nog eens terug te gaan naar dit gebied om de eilanden Poros en Hydra te kunnen bezoeken. We stoppen in een baaitje Yerolima bij het eiland Poros. Het is daar geweldig snorkelen mede doordat een van de matrozen Fons besloot om de visjes wat extra voedsel te gevenb door de WC afsluiters te openenen aan het begin van de baai. Na het snorkelen heeft de cullie nog getrakteerd op een hamburger lunch van de BBQ.
Na onze buiken te hebben gevuld gaan we verder naar Methana. Het is een vulkanisch eiland waar in de haven van Methane de zwavel lucht en de ondiepte de crew hebben doen besluiten aan te leggen aan de steiuger van de ferry.
Na aanleggen moeten we de bimini en buiskap opzetten vanwege een korte hevige regenbui. Een deel van de crew gebruikt het moment om een potje te toepen en Klaas gaat het eiland verkennen en komt tot de ontdekking dat er natuurlijke zwavelbaden zijn die de stank veroorzaakten. De fryske vlag wordt opgepikt door een aantal friezen die op vakantie zijn in Mathana. We eindigen de dag met een lekkere vis maaltijd in een restaurantje aan de kade.
Dag 7: Vrijdag 25 september 2020
Methana – Athene (Alimos)
Met een mooie windkracht 3-4 gaan we zeilend terug richting Athene. Onderweg stoppen we om te snorkelen op het eiland Moni. Dit eiland staat bekend omdat de bewoners pauwen en ezels zijn. Het is een hotspot voor boottripjes vanuit verschillende plaatsten. Een enorme luxe jacht met alle gadgets die er zijn komt naast ons liggen, de baai raakt voller en voller en als er 2 piraten partyboten met harde muziek aankomen besluit de crew dat het tijd is om verder te gaan.
Het is een mooie afsluitende zeildag en met ruime wind 3 Bf varen we terug naar Athene. Onderweg zorgt Cullie Klaas ervoor de de buikjes worden gevuld met een lekkere vegetarische couscous en zoals gebruikeleijk is het kliekjesdag en moet alles op. Bij terugkomst in Athene haven blijkty nogmaals hoe groot en druk de haven is. Er is een korte file om te kunnen binnevaren en aan te leggen. Geluukig hoeven we niet te tanken en kunnen we de check-out al in de avond doen. De taxi bestelt is ook meteen geregeld door de organisatie om de volgende ochtend zonder probleem weer huiswaarts te gaan.
Om het traditionele afsluitende diner met passende evaluatie te kunnen doen moet de crew een lange wandeling maken om de juiste plaatst te vinden waar we samen aan 2 aansluitende tafels kunnen zitten. We landen in een mooie club/restaurant aan de boulevard waar de crew lekker aan cocktails gaat en de afsluitende maaltijd nuttigt. Omdat de muziek te luid is gaat de crew daarna verder wandelen op zoek naar locatie om koffie te drinken en te evalueren. Uiteindelijk komen we toch weer bij bar bij haven waar we de afsluitende evaluatie doen. Er is nog beperkte tijd voor een paar drankjes en vanwege de avondklok moet de crew weer vroeg naar de boot terug.
Dag 8: Zaterdag 26 september 2020
Athene – Eindhoven
Al heel erg vroeg gaat de wekker. Het is nog aardedonker en het voelt zelfs wat frisjes om uit de lekkere warme kooi te komen. De crew wordt langzaam wakker en begint merendeels om de laatste spullen in de tassen te stoppen. De taxi staat al klaar op de kade en we kunnen vanaf het achterdek zowat gelijk instappen.
Zoals gebruikelijk duiken er hier & daar nog wat kledingstukken en items op. Deze komen weer terecht bij de juiste eigenaar. De Cullie schorten worden overgedragen en de laatste boodschappen verdwijnen in de tassen van deze en gene.
In de taxi worden we in 1e instantie verblind door een fel bauw neonlicht. Op verzoek doet de chauffeur deze feestverlichting uit en kan de crew nog wat slaap pakken terwijl de chauffeur de grote taxibus door het vroege verkeer van de buitenwijken van Athene stad loodst. In de taxi zelf hoefden we geen mondkapje te dragen. Vlakbij de luchthaven krijgen we de instructie om onze mondkapjes op te zetten, hier staat politie en de chauffeur wil geen boete riskeren. De bagage check-in gaat supersnel want de luchthaven lijkt zowat uitgestorven door de corona situatie. We realiseren ons dat we makkelijk 30-45 min langer aan boord hadden kunnen blijven, maar goed…we zijn er nu toch en we nemen koffie met een broodje. De CFO laat weten dat de gezamenlijke pot vanaf nu gesloten is en alle verdere uitgaven voor eigen rekening zijn. De CFO voorspelt ook dit jaar weer onder budget te zullen blijven. Derhalve wederom de logische vraag of deze super CFO niet gewoon moet aanblijven….
De crew verdeelt zich over de luchthaven en iedereen komt weer samen bij de gate. We vetrekken op tijd en we zien dat het vliegtuig op de terugweg voller is dan op de heenweg. Met mondkapjes op probeert de crew nog wat te slapen en we landen voor op het Ryanair schema te Eindhoven. Nog even wachten op de bagage maar rond de klok van 12:00u staan we buiten en nemen we afscheid van elkaar. 1 week geleden kwamen we hier wat onwennig samen om in deze rare corona-tijd toch te gaan zeilen. Maar nu weten we dat het wederom een zeer geslaagde zeilweek was en het zondermeer een goed besluit was om uit te varen waarbij de crew meer dan netjes en zeer precies is omgegaan met de geldende corona regels en –restricties. Uiteindelijk is ook niemand van de crew ziek geworden of positief getest n.a.v. deze zeilweek. Een groot compliment aan de FT20 Organisatie en op naar FT21!
