Naam tocht
Fryske Tour 2002
Zeilgebied
Fethiye, Marmaris, Içmeler, Fetije, Göcek (Turkije)
Beschrijving
8-6, AMSTERDAM – GÖCEK, 1800 NML
De reis start goed. Het organisatiecomité heeft namelijk de kritiek van vorig jaar goed opgepakt. Geen tussenstop in Wenen ditmaal maar gewoon een directe vlucht naar Turkije, het reisdoel van al weer de 13e Fryske Tour. Al met al blijken we daar toch weinig mee op te schieten, want we vliegen pas ’s avonds en de Boeing 737 van Pegasus, de grootste Turkse chartermaatschappij lezen we aan boord, landt uiteindelijk midden in de nacht in Dalaman.
Na aankomst en een lauw biertje op de luchthaven pakken we 3 taxi’s naar Göcek. Zoals op alle luchthavens zijn taxi’s ook hier niet goedkoop. Alle taxi’s hebben zich verenigd en een jonge dame bepaalt de prijs aan de hand van de afstand. Na een beetje onderhandelen moeten we uiteindelijk toch nog 30 euro per taxi betalen. Het zal niet de eerste keer zijn dat we in euro’s betalen. Bijna overal kun je naast de Turkse lire ook gewoon in euro’s betalen en zelfs tegen een redelijke koers. Om 3 uur belanden we in de juiste van de 3 jachthavens in Göcek en zoeken onze boot zelf maar. De verhuurder heeft het waarschijnlijk al opgegeven, dat we die dag nog aankomen.
Na 4 jaren van de Jeanneau Sun Odyssey 45.2, hebben we dit jaar voor een andere schuit gekozen: een Bavaria 47. Een iets grotere boot, 10 vaste slaapplaatsen en 3 toiletten. Ook hebben we dit jaar een nieuwe matroos aan boord. Helaas heeft Guido moeten afhaken, maar gelukkig hebben we in Maarten een goede vervanger gevonden…hij heeft er veel zin an! Ondanks het late uur pakken we alvast een drankje aan boord uit onze tax-free collectie om de avond goed af te ronden.
9-6, GÖCEK – KAPI CREEK, 12 NML
Hoewel we toch voor de deur kunnen ontbijten en proviand inslaan, is de ochtend al weer voorbij als we deze dag richting Marmaris vertrekken. De lange reis en het slaapmutsje hebben zijn tol geëist. Het doel is niet om vandaag Marmaris te bereiken maar ergens een tussenstop te maken. De wind heeft een krachtje 3 als we om het Göcek Adasi (=eiland Göcek) de Fethiye Körfezi (=golf van Fethiye) in zeilen. De eerste en enige 2 dolfijnen groeten ons. Aangezien we laat zijn vertrokken besluiten we deze dag niet om het Kapidaği Yarimadasi (=schiereiland Kapidaği) te zeilen. In de Darboğaz, een kleine doorgang, kunnen we mooi even zwemmen, achter de boot de hangen en met de dinghy varen.
Alleen in de dinghy zit te weinig benzine, zodat we met de Bavaria de afgedreven dinghy moeten ophalen. Het weer en de zeewatertemperatuur zijn perfect. Het water is nu al ongeveer 25ºC maar wat wil je als het elke dag al meer dan 30ºC is. In een kleine baai genaamd Kapi Creek in de Skoped Limani (=Skoped baai). Hier is heel weinig te doen en er is alleen een klein eettentje. Daarom gaan we op nuchtere maag eerst maar even dobbelen met een biertje erbij. We maken met de ober een mooi prijsje voor het eten en drinken. Nadat we teruggekropen zijn naar onze boot komt de ober nog even buurten. Hij is danig onder de indruk van het vrouwelijk schoon aan boord…uh, op papier dan. Op het moment dat we hem keuze laten maken uit de (v)leesmap is hij verguld. Het is duidelijk dat hij de show gaat stelen bij zijn collega’s, de komende maanden zal geen van hen waarschijnlijk van dit godverlaten oord afkomen.
10-6, KAPI CREEK – MARMARIS, 46 NML
Gelukkig hebben genoeg proviand aan boord, want ontbijten en inkopen doen zit er deze ochtend niet in. Door de matige wind uit noordwestelijke richting moeten we het grootste deel van de lange tocht naar Marmaris helaas op de motor varen. De Turkse marine is al overal aanwezig en we tellen al snel 12 marineschepen. Aan het einde van de week heeft de Turkse marine een grootscheepse oefening gepland in de omgeving, waarvan een kein deel zelfs permanent marine oefenterrein is. Dit belemmert enigszins ons vaarschema, omdat we nu gedwongen worden op 12 juni ’s middags al weer in de baai van Ferthiye terug te zijn. Aan het einde van de middag trekt de wind gelukkig wat aan en kunnen we in de baai van Marmaris nog even de zeilen hijsen.
Marmaris is een flinke plaats met een zeer grote jachthaven, die vol met charterboten ligt. In Marmaris is ook veel te doen en dus ook een goede plek om een tocht te starten. Restautents en bars zijn in overvloed aanwezig, alleen Nederlandse menukaarten hier en daar getuigen wat mindere smaak. Het is overal nog niet heel druk vanwege het voorseizoen. Wij eten die avond in een restaurant aan het kleine winkelcentrum van de jachthaven. Een uitstekende keuze, want het eten is zeer lekker en de bediening uitmuntend. Echt een aanrader! De douches en toiletten in de haven zijn perfect en na een opfrisbeurt gaan we het bruisende nachtleven van Marmaris verkennen. We blijven hangen in de openluchtdisco Crazy Daisy’s en de bar Rembrandt. De beentjes kunnen van de vloer en het wordt dan ook een perfecte avond.
11-6, MARMARIS – IÇMELER, 12 NML
Het zit deze ochtend even flink tegen. Het plan om naar Rhodos te varen valt in duigen, omdat de verhuurder verzuimd heeft de papieren op orde te brengen. De boot heett namelijk een toelating om met slechts 8 personen de Turkse wateren te verlaten voor het Griekse Rhodos in plaats van de 12 personen die maximaal op de boot zijn toegelaten. We krijgen de grensformaliteiten niet rond en zijn gedwongen om in Turkije te blijven. Het goede nieuws is dat we bij het ontbijt horen dat Frankrijk door Denemarken uit de WK voetbal is geknikkerd. Met windkracht 5 kunnen we toch goed zeilen en besluiten in de omgeving van de baai te blijven en in Içmeler te overnachten. In een kleine baai maken we een korte stop om even een duik te nemen. Door de wind hebben we moeite met ankeren en liggen daardoor te dicht op een andere boot. Op het moment dat die boot zijn anker probeert te hijsen raken ankerlijnen verstrikt. Het is even een lastige klus de beide ankers weer los te maken en we besluiten daarna dan ook maar gelijk naar Içmeler te zeilen. De wind is ondertussen aangetrokken tot kracht 8 en wisselt sterk waardoor de zeilen flink gaan klapperen. De dinghy achter onze boot wordt ondertussen meer een `zinkie’ en slaat continu om door de golven. We moeten de zeilen strijken om schade te voorkomen en varen terug op de motor. Ondertussen worden we getrakteerd op een fraai schouwspel van valwinden, die over het water stuiven en hard over onze boot heen jagen. Içmeler heeft geen jachthaven en heeft veel weg van Torremolinos. Dus veel goedkope restaurantjes met neonreclame, standjes met allerlei prutsels en goedkope imitatie zonnenbrillen en kleding. Al met al geen topper. We komen voor het avondeten terecht in Dreamboys, een slappe tent vol bouwvakkend Nederland en Engeland, met matig eten en een bediening die meer bezig is met flauwe cocktaildansjes dan serveren. De enige disco die we na lang zoeken vinden heet Pleasure maar veel plezier hebben we hier niet. Een lege tent met zenuwachtige uitsmijters en nadat Fons, notabene onze Michael Jackson, een dansverbod heeft opgelegd gekregen is het voor ons tijd om te gaan.
12-6, IÇMELER – EKINCIK LIMANI, 20 NML
Na ontbijtje in één van de standtentjes zetten we koers naar Enkincik Limani, een grote baai tussen Marmaris en Fethiye. Ook vandaag hebben we genoeg wind om de zeilen te hijsen. De wind schommelt rond kracht 4 en blaast genoeg in de zeilen om het hele stuk zeilend te kunnen afleggen. Een uitstekende plek om aan te leggen in de Enkincik baai, is voor het op een heuvel gebouwde restaurant My Marina. Op deze plek is verder niets aanwezig, echter wel douches en toiletten, maar de rij van ongeveer 20 boten geeft aan dat dit een goede plek moet zijn. De aanlegplek is echter zeer ondiep. Onder de kiel en het roer is nog maar een 10-tal centimeters speling.
De eigenaar van het restaurant is trots op zijn gasten en heeft enkele foto’s van bekende gasten opgehangen. Vanuit het restaurant heb je een prachtig uitzicht over de baai bij ondergaande zon. Geen wonder dat ook Dustin Hofman en Sting hier een kijkje kwamen nemen.
Een menukaart is niet aanwezig, alle vissen worden getoond of toegelicht. Dit is voor ons de uitgelegen kans voor de traditionele red-snapper-avond. Het wordt een uitstekend diner met inktvis, garnalen en veel vis. De rosé vloeit rijkelijk en we verlaten natuurlijk als laatste gasten het etablissement. Echt naborrelen op de boot komt er niet meer van, dus wordt deze nacht een uitgelezen kans om een paar uurtje broodnodige nachtrust te pakken.
13-6, EKINCIK LIMANI – FETHIYE, 36 NML
Voor het ontbijt klimmen we weer de heuvel op. Het uitgebreide ontbijtbuffet is prima en tegelijkertijd vangen we ook nog een glimp op van de WK-wedstrijd Turkije-China. Na het eerste Turkse doelpunt staat geen van de Turken meer in de keuken. Gelijk krijgen we het aanbod om tegen 25% korting een boottocht te boeken om schildpadden te kijken als de Turken vandaag winnen. We trekken echter toch ons eigen plan, omdat we deze middag in Fethiye moeten zijn vanwege de marineoefening die ‘s middags van start gaat. Deze dag is weer een dag met weinig wind. Het betekent dat we maar even kunnen zeilen en het grootste deel de motor moeten bijzetten. We maken een snorkelstop bij het eiland Nar, tevens een plek waar ook wordt gedoken. Op het kleine eiland zijn veel vogels te zien. Ook de onderwaterwereld is interessant. Je kunt vrij veel vissen zien, waaronder trompetvissen.
Ondertussen is Maarten mentaal zover dat hij een Turkse snor zal laten staan. Eenmaal aangekomen in Fethiye, blijkt dat we eigenlijk op de verkeerde plek liggen, namelijk aan de boulevard. Iets meer naar rechts is een aanlegsteiger bij een hotel en daar zijn de douches en toiletten veel beter. Je kan er tevens aan het water eten en er is een zwembad. Dus om te zwemmen en te douchen drinken we even biertje in het hotel. We zijn uiteindelijk toch gaan eten in Marina Restaurant, één van de vele tentjes aan de boulevard. Een goed restaurant, alleen staan er vier gerechten teveel op de rekening. Dit is typisch Turkije, je moet de rekening altijd checken en regelmatig onderhandelen over de prijs. De eigenaar geeft ons de tip om naar Club Bananas te gaan. Dat blijkt een goede keuze. Een leuke bar, waar veel wordt gedanst en voornamelijk Turken aanwezig zijn. Het wordt een ouderwetse Fryske avond. Tot slot eten we in een straatje nog een smerige hap, die zo lang duurt dat we genoeg tijd hebben om mekaar te pesten.
14-6, FETHIYE – GÖCEK, 19 NML
Vandaag is de wind goed. Kracht 4 betekent lekker zeilen. Niet iedereen heeft het ontbijt genoten en dat is dit maal een voordeel. De ietwat ranzige hap aan de boulevard blijkt bij enkelen de stoelgang te versnellen. Voordat we naar Göcek zeilen, varen we eerst nogmaals door Darboğaz. Hierdoor kunnen we de Sarsala Koyu (=Sarsala baai of inham) nog aandoen. Deze baai ligt in een prachtige omgeving. Zwemmen is er fantastisch en snorkelen kan ook, alleen zijn er niet veel vissen te zien. Ook hier worden we verrast door een motorbootje met Ola-koelbox. De man komt aan je boot echt koele ijsjes verkopen, ideaal met deze warmte. Onderwijl is de warmwaterleiding lek geraakt, waardoor een laag water in de motorruimte is komen te staan. Het inkorten van de leiding verhelpt het probleem. Het laatste stuk naar Göcek varen we op de motor, omdat de wind is gaan liggen. Bij aankomst vertelt de verhuurder ons dat we de diesel nog even moeten bijtanken en dat kan alleen in de andere 2 havens. Hoewel we uiteindelijk een tankstation helemaal aan de andere kant vinden, blijft het vreemd dat zo’n grote jachthaven dat niet beter voor elkaar heeft. In het restaurant van de jachthaven gaan we voor het eenvoudige menu van burgers, pasta’s en steaks. Die avond wandelen we nog even naar Göcek maar er is weinig te doen. We blijven even hangen voor een paar biertjes op het terras en evalueren de tour. De discussie komt al weer op gang over het hoe en wat van de 14e Fryske Tour
15-6, GÖCEK – AMSTERDAM, 1800 NML
Gisteravond zijn we door de verhuurder gevraagd de boot om 9 uur in te leveren, want de volgende huurders komen om 11 uur. Dit blijkt een fabeltje, maar daardoor kunnen we deze dag niet veel meer doen dan in Göcek rondlopen en het WK-voetbal volgen. De Duitsers winnen weer eens in de 88ste minuut en de Engelsen krijgen een cadeautje van de Deense keeper, alsof die de hele week met de Fryske Tour op stap is geweest. Een taxi bestellen naar de luchthaven is niet eenvoudig. Uiteindelijk blijken we 3 taxibusjes te hebben besteld, terwijl we toch maar echt één busje nodig hebben. Die chauffeur rijdt alsof zijn leven van deze rit afhangt en probeert over de kronkelweg op nagenoeg elk onoverzichtelijk punt in te halen. Vanaf Dalaman verloopt alles zonder problemen. Guido verrast ons op Schiphol en zo kunnen we met hem nog net een pintje pakken in café Rembrandt. Alles is tot nu toe prima verlopen, echt weer een perfecte Fryske Tour. De NS is natuurlijk de NS niet als die ons nog trakteert op kleine verrassing…het traject Amsterdam-Utrecht is afgesloten wegens werkzaamheden. He lekker, we zijn weer thuis!
Boot
Voor deze tocht hebben we een Bavaria 47 gehuurd.
