Fryske Tour 2005 – Kroatie
16e FRYSKE TOUR
Zeilgebied van Pula tot Split
4 juni tot 11 juni 2005
4-6, KÖLN – PULA, 540 NML
Ook dit jaar vertrekken we vanaf luchthaven Köln-Bonn naar onze bestemming: Kroatië. Veel goede verhalen van zeilers hebben we de afgelopen jaren gehoord over dit gebied. En dus is het de hoogste tijd het zelf eens te gaan verkennen. Wat de boot betreft is er ook nieuws onder de zon; we varen met een Jeanneau Sun Odyssee 52.2.
De grootste boot voor de Fryske crew tot nu toe. Vanaf Köln vliegen we naar Reijka, alwaar enkele taxi’s ons naar het zuiden van Istrië zullen brengen. We pikken de boot namelijk op in Pula voor een one-way met als eindbestemming Split. De luchthaven lijkt bij aankomst echter niet dichtbij Reijka te liggen maar op het (schier)eiland Krk, zodat het nog een uur rijden is naar Reijka. Aangekomen in Pula ligt de boot in de jachthaven dicht in het centrum met prachtig zicht op het romeinse amfitheater.
Al meteen blijkt het item dit jaar een schot in de roos; nagenoeg iedereen in de jachthaven loopt rond in een badjas. Na een diner in een restaurant in één van de kleine straatjes achter de jachthaven en een cadeau voor de jarige Juul, brengen we de zaterdagnacht door in bar/disco Monte Serpente. Een fantastische club waar we tot het einde blijven, al gaat bij een enkeling de nachtkaars al wat eerder uit (lees: onze goede Peer). Beetje dollen als jonge honden met de Kroatische schonen hoort er ook bij, al maken we natuurlijk weer helemaal niks klaar.
5-6, PULA – MALI LOŠINJ, 48 NML
Zoals gebruikelijk zorgen we voor aanvang van de eerste etappe dat de voorraadkast goed is gevuld, je weet per slot maar nooit waar je strandt. Gelukkig is het eten en drinken al de vorige dag ingeslagen en besparen we onze Peer een brakke tocht. Echter een brakke tocht wordt het toch als de Bora zich van zijn goede kant laat zien. Windkracht 7 met geregelde stoten 8 zorgt voor gemiddeld zo’n 35 knopen halve wind. De 4 tot 5 meter hoge golven slaan over het dek en met meer geluk dan wijsheid weten we de dinghy binnen boord te houden. Alex is in zijn element, al kan dat niet van iedereen worden gezegd; Biet, Klaas en Harald hebben een teiltje nodig om overeind te blijven. Na een flink aantal uren heftig varen, bereiken we de haven van Mali Lošinj. De haven is klein en de faciliteiten zijn minimaal; douchen kan alleen door van privévoorzieningen gebruik te maken.
Op een zondagavond is hier niet veel loos. Men slentert wat door de straten en tegen een uur of elf is het kleine stadje verlaten. We vinden een restaurant van matige kwaliteit wat achteraf in een zijstraat. Op zoek naar een bar komen we terecht in Zanzibar, een klein café met veel houtsnijwerk. We drinken hier nog enkele pinten, maar zijn al snel de enige gasten.
6-6, MALI LOŠINJE – ZADAR, 45 NML
We verlaten die ochtend van Mali Lošinj met veel regen en weinig wind. Nadat de regen heeft plaatsgemaakt voor een licht zonnetje, koersen we aan de wind richting Zadar. Van zeilen is weinig sprake en we vermaken ons met een “pet-over-boord”-actie. De bemanning moet per slot van rekening voorbereid zijn voor als het weer gaat spoken. De jachthaven van Zadar ligt aan de andere kant van het oude centrum. We kletsen en drinken eerst wat in de kuip. Om niet een heel stuk langs het water heen en terug te moeten lopen alvorens het centrum te bereiken, pakken we de roeiboot. Een waarschijnlijke gemeenteambtenaar roeit al staand toeristen en anderen van de ene naar de andere kant voor een paar Kroatische stuivers. Ook in Zadar is niet gemakkelijk een restaurant te vinden op de maandagavond. We dineren uiteindelijk op een terras van een restaurant aan zee. Even verder aan de zeepromenade is een fraai waterorgel geplaatst; uit meerdere gaten in de promenade zijn allerlei geluiden te horen. Het nachtleven in Zadar lijkt gestorven en het enige wat ons op terugweg rest is het casino bij de jachthaven. We maken ons voor de verandering maar eens op voor black-jack en roulette en laten ons meesleuren in de nacht.
7-6, ZADAR – ŠIBENIK, 42 NML
Deze ochtend vertrekken we vroeg zonder een echte speciale reden. Waarschijnlijk had onze kapitein Feldie er zin an. We varen tussen de vele eilanden door met gemiddeld zo’n 8 à 9 knopen. Op het eiland Murtur maken we een tussenstop om wat te zwemmen en een middagbiertje te nuttigen aan het strand.
De zee is verder vlak en de wind prima tot dat we Šibenik bereiken. Eenmaal aangemeerd aan de boulevard steekt de Bora op in de inham van Šibenik. Alle boten liggen op zijn Grieks aangemeerd en moeten dwars worden verlegd vanwege de golfslag. Zoals in zoveel plaatsjes in Kroatië, is het doordeweeks zelfs in het hoogseizoen niet eenvoudig een restaurant te vinden. We komen uiteindelijk terecht in de Highlander Pub, een echte afrader. De halve menukaart is niet voorradig en wat er is is niet te eten. Na het eten lopen we wat rond in deze fraaie stad. Dat geldt trouwens voor alle Kroatische plaatsjes; de één is nog mooier dan de ander. Fraaie oude centra met smalle straatjes en veel historische gebouwen. We borrelen wat in een semi-club aan het water en drinken nog een biertje in een aardig barretje in een steegje wat hoger gelegen.
8-6, ŠIBENIK – PRIMOŠTEN, 30 NML
We beginnen ’s ochtends met een trip naar de Krka-watervallen. Daarvoor moeten we landinwaarts de rivier bij Šibenik op varen naar Skradin.
We laten ons verwennen door wat wijn en kaas alvorens we met een bootje naar de watervallen worden gebracht. Te voet kun je om deze prachtige watervallen heen lopen en krijg je zo een fantastisch uitzicht
Nadat we weer zijn afgezet in Skradin, gooien we de trossen los en zetten koers naar Primošten. We borrelen en eten tortellini bij 11.2 knopen op de klok en bereiken veel sneller dan verwacht Primošten. Het water is vlak en we hebben aflandige wind. Het rif wordt eruit gehaald en onder vol zeil blaffen we achter langs Primošten binnen. Alwaar Feldie een hechte band opbouwt met de havenmeester, die ons sommeert de boot toch echt aan de kop van de pier te leggen. Tot onze verbazing komt even later zelfs nog een Hongaarse boot naast ons liggen. We drinken wat whiskey en Hongaarse wijn uit Eger met ons buren. Maar tot onze verbazing verlaten de Hongaren even later na zonsondergang de haven richting Šibenik met nota bene een defecte elektrische installatie; voor sommigen is niets spannend genoeg. In de haven van het prachtige op een schiereiland liggende Primošten vinden we een uitstekend restaurant. Na genoten te hebben van een prima maaltijd en charmante bediening van de mooie dochter des huizes, drinken we wat in de bar Motel Primo. De bar ligt wat buiten het oude centrum en dus moeten we flink stuk lopen voor wat vertier.
9-6, PRIMOŠTEN – TROGIR, 25 NML
We genieten van een ontbijt op het terras aan de haven. Primošten is een leuk stadje gebleken met prima faciliteiten in de haven. Een aanrader voor iedereen die in Kroatïe gaat zeilen. Trogir staat vandaag als bestemming op het programma voor wat de kortste etappe gaat worden. Het wegvaren die ochtend gaat niet helemaal soepel. Geert-Jan test subtiel de sterkte van het roer en met de hulp van de havenmeester en assistent met dinghy maken we ons los van de pier. De onderwaterinspectie van Biet en Willem brengt een paar krasjes aan het licht, die ons later echter een fikse rekening zullen opleveren. Vandaag hebben we een onrustige dag met veel windvlagen. We zigzaggen tussen de eilanden door alvorens Trogir, een oud vestigingstadje, te bereiken. In de kleine steegjes van het oude centrum hebben we de keuze uit verscheidene goede restaurants. We kiezen voor Alba, waar we een goed diner krijgen voorgeschoteld op het dakterras. De clubs Monaco en Diamond zijn helaas dicht en we worden geronseld voor een biertje bij Pasha. Dat valt tegen en dus is het eindelijk tijd voor aloude dobbelen op de boot.
10-6, TROGIR – SPLIT, 34 NML
Naast het zeilen, hebben we vandaag een dagactiviteit: raften. We varen van Trogir zuidelijk naar Omiš, waar Dalmatia Rafting ons zal oppikken voor een paar uurtjes raften op de rivier Cetina.
Het is een echte topactiviteit en het geheel is uitstekend georganiseerd door de mannen van Dalmatia Rafting (en de org.cie 2005, natuurlijk (red.)) We varen ook de spelonk door waar de bekendste scene (duik vanaf een rots) uit de film Winnetou is opgenomen. Terug in Omiš pikken we nog een restaurantje in het centrum en zetten daarna koers richting Split. Hoewel we ’s ochtends nog even hebben kunnen zeilen, is de wind ’s middags geheel verdwenen en motoren we helemaal naar Split. Nu we een aantal betrekkelijk rustige avondjes hebben gehad, verwachten we de schade in Split ruimschoots in te halen. De vrijdagavond is inderdaad een hele goede avond. Na het diner belanden we in verschillende café’s en eindigen uiteindelijk in een club dicht bij het voetbalstadion van Hadjuk Split. Dit is een schot in de roos. Met een goeie live-band, echte kroatische disco, vele lokale schonen en exotische drankjes komt de bemanning pas echt los. Tot het krieken van de dag zijn we niet meer van de dansvloer af te slaan. Een topper op de Balkan!
11-6, SPLIT – KÖLN, 760 NML
Enigszins brak, leveren we die ochtend de boot weer in en vliegen ‘s middag weer terug naar Duitsland. Geheel volgens schema landen we op de luchthaven Köln-Bonn en daarna gaat iedereen met de wagen zijn eigen weg huiswaarts. Kroatië is inderdaad een topzeilbestemming gebleken, daar komt de Fryske Tour zeker weer terug!
