Fryske Tour 2007, Costa Brava juni 2007
Barcelona en noordelijker, Costa Brava, Costa Dorada
Zaterdag 09-06, Eindhoven-Girona-Barcelona 620 nM.
We vertrokken dit jaar vanaf vliegveld Eindhoven, vlogen met Ryanair, en landden om 11:00 in Girona. Van hier uit namen we een touringcar naar Barcelona, die hier anderhalf uur voor nodig had. (Bijna) iedereen genoot met volle teugen van het mooie uitzicht vanuit de bus. Dan nog een taxi naar de haven, en uiteindelijk zaten we om 13:00 aan de koude pils bij de boot. Daar waren we wel even aan toe na deze barre tocht. De koude pils had Juul al bij het onderhandelen met de verhuurder afgedwongen. Allereerst de boot ingecheckt, alles werd uitgelegd door de Nederlands sprekende verhuurder, maar na de vele jaren Frysketour was er voor ons weinig nieuws onder de zon. Ondertussen deden een paar matrozen met de taxi boodschappen in de stad. De taxi kwam afgeladen vol terug met de voorraad voor de eerste dagen. Eigenlijk waren we nog van plan deze middag te gaan zeilen, maar aangezien er een windkracht 7 stond, hadden we toch weinig zin om voor een paar uurtjes buitengaats te gaan. We besloten eerst maar even uit eten te gaan. Hierna werd de rest van de middag geborreld op het achterdek, en kregen we bezoek van een vriend van Klaas die in Barcelona woont, Horzel. Horzel kwam een paar uurtjes samen met zijn Spaanse vriendin meeborrelen, en gaf ons vele tips over bezienswaardigheden die we zeker moesten zien tijdens deze Frysketour. De tip van het jaar is: Er zijn zeker 5 plaatsen die je gezien moet hebben en dat zijn: Barcelona, eeuh…., L’Estartit, en eeeuuhhh ………………., nou ja, die 5 plaatsen dus, moet je bezocht hebben. (Horzel, juni 2007). Deze unieke uitspraak en talloze varianten hierop zouden deze week nog vaak gebruikt worden. De item commissie overhandigde het item van dit jaar: een pet met het logo van F.C. Barcelona, ingekleurd met Nederlandse en Friese vlag,en in plaats van FCB , FCT, Fryske Tour Barcelona. De pet zou ons de zelfde avond al van pas komen. Vanuit Nederland hadden we al een reservering gedaan voor een authentiek Spaans restaurant, waar de lekkerste originele Spaanse gerechten geserveerd worden. Onze bootverhuurder, die immers vloeiend Spaans spreekt, bevestigde voor ons nogmaals telefonisch de reservering, dit wilden we echt niet missen. Hoe anders zou het allemaal gaan lopen…………. Tegen 20:00 geeft Horzel aan echt weg te moeten om de wedstrijd F.C.Barcelona-Espanyol niet te missen, de wedstrijd begon om 21:00. Dat leek de Fryske-crew ook wel wat, zo’n potje voetbal, dus snel even rondgebeld of er nog kaartjes waren, dat moest wel lukken. Vliegensvlug omgekleed en om 20:30 probeerden we wat taxi’s aan te houden. Dat viel nog niet mee, maar even later zaten we toch in de taxi’s en kwamen om 20:55 aan bij Camp Nou. De doelpunten van deze wedstrijd, inclusief een hands-bal van Messi, waren fantastisch te zien, een a doldwazeontknoping van de Spaanse competitie. En dat met zorg door Juul gereserveerde restaurant??? Dat waren we dus even vergeten. Op de onderstaande foto kijkt Juul er niet minder gelukkig om. Na de wedstrijd liepen we het stadion uit en moest er eerst even gegeten worden, dat hadden we vanavond overgeslagen. Het viel nog niet mee om iets te vinden, er zat niets anders op een wel heel erg smerige hamburger naar binnen te werken, weggespoeld met een blikje cola.
We namen de metro naar het begin van de Ramblas, en wandelden de hele Ramblas af tot aan de zee. Het was inmiddels 00:30 en er was niet meer zoveel te zien of te doen. Maar volgens Horzel was dit toch wel een van de vijf bezienswaardigheden die je gezien moet hebben. Konden we bij deze afvinken, dus. Sommigen gingen hier nog op zoek naar vertier, anderen liepen verder naar de boot. Achteraf bleek dat het meeste vertier te vinden was in de haven waar onze boot lag, Puerto Olympico. Alles bij elkaar toch een fikse wandeling van zo’n 6 kilometer, dat zijn we niet meer gewend. Aan boord werden nog een paar afzakkertjes gedronken, en toen het bijna weer licht was, was de hele Fryske-crew weer aan boord en konden we gaan slapen, om morgen weer fris op te staan.
Zondag 10-06, Barcelona naar Sant Feliu de Guixols, 50nM.
Na een ontbijtje op de kade voeren we ‘s-ochtends de Puerto Olympico uit. In de haven zelf wordt zeilles gegeven, en al slingerend tussen de lesboten door bereiken we de Middellandse Zee. We hebben gelijk een mooi uitzicht op de overvolle stranden van Barcelona, en de rest van de stad.
Geheel volgens traditie werkte ook bij dit schip het log niet,die dus maar even gezocht en schoongemaakt, het log zat inderdaad vol schelpjes en andere troep. Hierna werkte het log weer prima. Er was niet veel wind en we liepen maar een paar knoopjes. Af en toe zetten we de motor er bij om er toch wat vaart in te houden, en af en toe een uurtje slapen of zonnen, erg relaxed, dus. We kwamen langs de bekende badplaatsen Blanes en Lloret da mar, hierbij kwam bij enkele matrozen weer wat jeugdsentiment naar boven.
Tegen de avond kwamen we aan in de haven van Sant Feliu de Guixols. De haven is onlangs gemoderniseerd, en we hebben aangelegd bij de eerste steiger, eigenlijk de enige steiger die geschikt is voor schepen van 50 voet of groter.
Het stadje bleek behoorlijk uitgestorven, op de promenade was weinig te zien, en na een paar blokjes rond te hebben gelopen, besloten we Paella te gaan eten bij het enige aardige restaurant dat open was. We konden er buiten zitten, met uitzicht over zee. Er kwam zowaar toch nog leven in de brouwerij, toen er luid toeterend allerlei auto’s door het dorpje rondreden, de plaatselijke voetbalvereniging was namelijk gepromoveerd
Na het eten hebben we nog een tijdje nageborreld op het terras. Aangezien er in het dorpje toch niet veel te doen was, werd het tijd om terug naar de boot te gaan en het onlangs door de Frsketour aangeschafte poker-spel uit te gaan proberen. Tot diep in de nacht, zeg maar gerust tot ‘s-ochtends, werden de blufkwaliteiten op de proef gesteld, de uiteindelijke winnaar bleek Harald.
Maandag 11-06 Sant Feliu de Guixols naar L’Estartit, 25nM.
Deze dag hadden we maar 25 mijl te zeilen, dus konden we rustig aan doen. Na 1 mijl te hebben gevaren, vonden we het wel weer tijd om te gaan ankeren en zwemmen in de baai bij Sant Pol. We zwommen naar het strand en vonden we een terrasje waar we een licht ontbijtje konden nuttigden, biefstukje met gebakken ei, friet en salade. Daar knapt de mens van op. De biervoorraad moest ook weer bijgevuld worden, aan het strand kostten de blikken 1.50 euro, maar een stukje verderop bij de supermarkt 0.27 euro. Na wat rekenfoutjes vandecassiegravere, kostten ze nog 0.17 euro. En dat voor een kwaliteisbiertje als Especial. Goed inkoopwerk van de inkopers, dus.
Na de middag gingen we weer verder, ruime wind naar L’Estartit. Er stond wel erg weinig wind, dus we motorden ook nog een uurtje. Vlak voor we L ‘Estartit
bereikten zagen we rechts Isles Medes, een natuurreservaat bestaande uit een eilandengroep die bekend staat bij duikers en snorkelaars. Tegen de avond kwamen we aan, en vonden een mooi vrij plaatsje aan de steiger, met uitzicht op de visboten en toeristenboten. In L’Estartit gingen we op zoek naar een lekker restaurant, dat viel weer niet mee. Uiteindelijk vonden we een tapas-restaurant, dat leek ons wel wat. We bestelden voor de zekerheid alles wat op de menukaart stond, en weldra stond de hele tafel vol met lekkere tapa’s. Nou, ja, lekker….., laten we het er op houden dat in ieder geval de hele tafel vol tapa’s stond. Met een paar flesjes wijn waren deze oliebommen best wel eten. De Spaanse keuken had ons tot dan toe niet echt verheugd. Gezellig was het wel, en de Nieuw-Zeelandse serveerster bediende ons heel vriendelijk. Om het vet in onze magen op te laten lossen gaan we nog wat
drinken in de plaatselijke bar-dancing Rockefeller, We konden een potje pool-biljarten en een biertje drinken.
Dinsdag 12-06 L’Estartit naar L’Escala, 10 nM.
Eigenlijk zou L’Estartit het verste doel zijn tijdens deze Frysketour, maar omdat we dit na 2 dagen al bereikt hadden, zeilden we nog iets verder,naar L’Escala, een respectabele afstand van 10 nM. We vertrokken s-ochtends”eerst naar de eilandengroep Isles Medes om te snorkelen. Zoals voorspeld een mooie snorkel- en duikplaats, er lagen al meerdere boten met sportduikers voor anker. We ankerden in 8 meter diep water en sprongen in het water, Brrrr……, nog wel erg koud…… te koud, snel uit het water. Dan eerst maar met de dinghy naar ondieper water en daar nog eens proberen. Het water was daar een stuk aangenamer, nog erg koud, maar het was te doen. We zagen er vele mooie vissen en schildpadden. Gelukkig hadden we onze onderwatercamera bij ons. Toch?? Na het snorkelen zeilden we verder naar L’Escala, we hadden
net aangelegd en toen viel het eerstje en enige buitje van de week, en deze duurde maar 10 minuten. Alleen de pizzeria was nog open, deze zag er een beetje simpel uit met plastic terrasstoelen buiten, maar de pizza’s waren er prima! We dronken hier nog een paar afzakkertjes, waarna we terug naar de boot gingen.
Woensdag 13-06 L’escala naar a Palamos 35nM.
Na een prima ontbijtje naast het havenkantoor, moest er weer eens boodschappen gedaan worden. Het was wel even zoeken, maar we vonden toch een supermarkt waar ze alles hadden. Vanaf nu zetten we de terugreis naar Barcelona in. Voor we vertrokken was het al 11:00 geweest en we moesten toch nog zo’n 35 nM. De wind was schuin tegen, maar we konden lange slagen maken dus schoot het toch nog aardig op. We zeilden vlak langs Isles Medes, alwaar we gisteren nog gesnorkeld hadden. We wilden nog even ankeren, snorkelen en borrelen in een mooi baaitje, bij Fornells, maar omdat we allemaal niet zo goed opgelet hadden, waren we deze baai al voorbij gezeild. We kwamen uit bij een andere
baai, Tamariu, maar die lag volg en was niet erg beschut. Dus snel een stukje
terug naar Fornells, 8 knoop op alleen de genua, en een kwartier later lagen
we toch in de juiste baai. Juul heeft gesnorkeld, de rest van de bemanning hield zich bezig met de andere bezigheid, het borrelen. Het haventje bij deze baai was ietsjes te klein voor ons om daar aan te leggen. Na het verfrissende snorkelen en borrelen gingen we een klein stukje op de motor naar Lafranc, waar het wel erg ondiep bleek te zijn. We hebben er wel even aangelegd, maar de havenmeester adviseerde ons verder te varen naar een andere haven. Dit geloofden wij natuurlijk zomaar niet, eigenwijs als we zijn, dus lieten we eerst even iemand met een snorkel de bodem onder ons schip inspecteren. Inderdaad: nog maar 10 centimeter onder de kiel, en daaronder rotsblokken.
En wij houden niet van rotsblokken onder de kiel, daar hebben we slechte ervaringen mee. De havenmeester had dus gelijk, en later zagen we op de kaart dat de verhuuder met potlood bij deze haven een doodskop had getekend. Aha! Dat bedoelde hij dus! Een piratendorp leek ons juist zo spannend.
We motorden dus maar verder naar Palamos, waar we een niet zo fraaie aanlegplaats kregen toegewezen, lager wal en de golven van de Middelandse zee rolden zo naar onze ligplaats. Met een groot aantal landvasten lukte het toch om het schip een beetje schokvrij vast te leggen.
Na de borrel zijn we het stadje ingelopen, dat was nog een hele klim onhoog, en we zijn geen 20 meer! Mmhh, ook geen 30 meer. We hebben heerlijk vis gegeten in een echt Spaans restaurantje, geen toeristenrestaurant maar een echt Spaans restaurantje. Het eten was er heerlijk. We vonden zowaar een klein gezellig kroegje dat open was, en hebben daar nog heerlijk gezeten en gedronken.Voor de meesten was het rond 01:30 wel mooi geweest, en ze liepen terug naar de boot. Enkele nachtbrakers wilden nog even op stap, en lieten door het barpersoneel een taxi bellen. Dat viel nog niet mee, maar uiteindelijk hadden ze een taxi gevonden die de nachtbrakers nog op wilde halen. Echter, voordat de taxi arriveerde, leek het de stappers toch verstandiger naar de boot terug te lopen en niet meer op stap te gaan. Om toch de energie kwijt te kunnen die blijkbaar er uit moest, werd een wedstrijdje bierblikgooien georganiseerd. Wie zo hard mogelijk een blik van het prima biertje Especial tegen de kademuur kapot kon gooien. Ja, de Fryske-crew is met simpel vermaak al heel snel tevreden.
Donderdag 14-06, van Palamos naar Blanes, 20nM.
Eerst maar even flink uitgeslapen, dat was wel ff nodig na de nachtelijke competitie bierblikgooien. We konden ook makkelijk uislapen want voor vandaag hadden we een laffe tocht van slechts 20 nM voor de boeg. Er stond een 25 knopen wind, en we moesten flink reven. Gelukkig was de wind pal tegen, zodat we er niet in 2 uur waren, we hebben toch nog enkele uren opgekruist. We hadden toch nog wat te werken aan boord. Hoewel Blanes ons een redelijk stadje leek, was de haven er erg klein. Bovendien waren alle ligplaatsen bezet door vaste ligplaatshouders. Uiteindelijk mochten we bij het benzinestation liggen, met de belofte zover mogelijk door te schuiven, en morgen op tijd te vertrekken. En niet roken, natuurlijk, das gevaarlijk. Ja, hoor, geen probleem; zeiden we eenstemmig, maar tegen beter weten in. De boulevard van Blanes ziet er buiten het hoogseizoen een beetje troosteloos uit. Er waren in de smalle straatjes van Blanes maar weinig gezellige restaurantjes, dus gingen we maar een pizzaatje eten aan de boulevard. Alhoewel, pizzaatje, Robin en Harald bestelden een mega 2-persoons-pizza, die bijna zo groot was als het tafeltje waar ze aan zaten. Na het eten was het tijd om op stap te gaan. Nu zou je denken dat het in Blanes geen probleem mag zijn het uitgaanscentrum te vinden, niets is minder waar. De discotheken liggen op een aardig afstandje van de boulevard, na een half uurtje lopen waren we in het uitgaanscentrum. De meeste kroegen en disco’s waren gesloten, maar dankzij de Romeense propster Andrea kwamen we terecht in de enige disco die open was. Op wat Engelse jeugd na waren we eigenlijk de enigen, maar de muziek was wel aardig en het bier koud. Omdat we naar kinderdisco-maatstaven behoorlijk bier dronken, kregen we zelfs een paar t-shirts met opdruk van de discotheek. Heul leuk, maar (bijna) niemand van ons was bereid dit shirt mee te nemen, laat staan om het aan te trekken. Sommigen liepen op tijd terug naar de boot, en kwamen halverwege nog een leuk kroegje tegen, waar je “in het raam” kon zitten. Dit was beter toeven dan in de kinderdisco, na een uurtje kwam een taxi langs het kroegje met twee fryske-matrozen, we konden mooi in stappen en verder mee naar de boot rijden.
Vrijdag 15-06, van Blanes naar Barcelona, 35nM.
‘s-Ochtends bij het ontbijt aan de boulevard zagen we nog een leuk tafereeltje, in Blanes worden de peuters vastgebonden aan een lang touw en naar school gebracht. Het deed een beetje denken aan de tijden van slavernij, maar het zag er wel handig en veilig uit.
Wederom hadden we een harde tegenwind, en moesten we opkruisen. Tot 2 keer toe moesten we een zwaarder rif steken, omdat het schip te vaak op een oor lag of uit zijn roer liep. Al uren voor aankomst in de jachthaven zagen we de contouren al van Barcelona, maar omdat vaak niet echt scherp gevaren werd, en het schip regelmatig uit zijn roer liep, duurden de laatste mijlen toch nog vrij lang.
Zaterdag 16-6, Barcelona
Als extra activiteit had de organisatie nog een scootertour door Barcelona georganiseerd. De Fryske Angles scheurden van toeristen spot naar toeristen spot. Het is een wonder dat er geen ongelukken zijn gebeurd. Blijkbaar is de crew niet alleen op een zeilboot handig maar ook op de scooter door het drukke verkeer van Barcelona.
